بررسی وضعیت و توزیع فراوانی علل آسیب بینایی در افراد زیر 14 سال تحت پوشش سازمان بهزیستی استان اصفهان

آسیب بینایی نقش مهمی در زندگی دارد. پژوهش های بسیاری به شناسایی عوامل موثر در آسیب بینایی پرداخته اند. هدف پژوهش حاضر، بررسی وضعیت و توزیع فراوانی علل آسیب بینایی در افراد زیر 14 سال تحت پوشش سازمان بهزیستی در استان اصفهان بود. پژوهش حاضر، مطالعه ای از نوع توصیفی- تحلیلی و با روش مقطعی بود. جامعه آماری را افراد با آسیب بینایی زیر 14 سال در استان اصفهان تشکیل دادند. نمونه پژوهش شامل 527 فرد با آسیب بینایی می شد که با روش نمونه گیری تمام شماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه جامع علل آسیب بینایی عاشوری و همکاران (1397) استفاده گردید. داده ها از طریق آزمون t، توزیع فراوانی و درصد، در سطح معناداری 0٫05 با استفاده از نسخه 24 نرم افزار SPSS تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که میانگین و انحراف معیار سن آزمودنی های پسر (1٫73 ± 8٫96) و دختر (1٫84 ± 9٫27) بود و نتایج آزمون آماری t مستقل نشان داد که دو گروه از نظر سنی تفاوت معناداری نداشته اند (0٫11=p) و به ترتیب علل ژنتیکی (38٪) و مادرزادی (30٪) از علل شایع تر آسیب بینایی بودند. علل آسیب بینایی براساس محل آسیب به ترتیب به اختلالات ماهیچه ای (40٪)، اختلالات شبکیه (24٪)، اختلالات عصب بینایی (8٪)، اختلالات عدسی (6٪)، خطاهای انکساری (6٪) و اختلالات زلالیه (5٪) مربوط می شد. علل آسیب بینایی بر اساس نام مشکل به ترتیب به علت استرابیسم (23٪)، نیستاگموس (10٪)، آتروفی و هایپوپلازی عصب بینایی (8٪)، آمبلیوپیا (7٪)، آب مروارید (6٪)، آستیگماتیسم (6٪)، گلوکوم (5٪)، التهاب رنگدانه شبکیه (4٪)، آسیب دیدگی شبکیه ناشی از زودرسی (3٪)، جداشدگی شبکیه (3٪)، پارگی شبکیه (3٪) و آلبنیسم (3٪) بود. براساس یافته های پژوهش، فراوانی علل اصلی آسیب بینایی به ترتیب شامل علل ژنتیکی و مادرزادی می شد و براساس محل آسیب نیز بیشترین آسیب های بینایی به اختلالات ماهیچه ای و اختلالات شبکیه مربوط است.