بررسی اثر میزان خشکسالی و گرد و غبار بر شیوع بیماری سل در شهرستان زابل

سل یک بیماری باکتریال مزمن است که از طریق ریز قطرات تنفسی گلو و ریه افراد مبتلا به سل ریوی از طریق هوا به افراد دیگر منتقل می شود. با توجه به خشکسالی در منطقه سیستان، افزایش درجه حرارت، وضعیت بارندگی، وزش طوفان های شدید و گرد و غبار بر ابعاد شیوع این بیماری افزوده است. این پژوهش توصیفی- تحلیلی در بازه زمانی 1384 تا 1394 با استفاده از داده های هواشناسی و آمار 10 ساله مبتلایان به بیماری سل در شهرستان زابل، بر روی 62 بیمار مبتلا به سل که درمان شده بودند، انجام شد. جهت شناخت عوامل موثر بر بیماری از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های آماری تحلیلی همبستگی پیرسون و رگرسیون استفاده شد. داده ها در نرم افزار آماری SPSS نسخه 22 وارد شد. بررسی داده های اقلیم شناسی نشان داد که در 10 سال گذشته، سرعت وزش باد رو به افزایش بود و روند صعودی را طی نمود. بین مبتلایان به بیماری سل و میانگین بارندگی سالانه همبستگی منفی وجود داشت ( P≤0.014 ). نتایج حاصل از آزمون رگرسیون نشان داد سرعت باد بر میزان شیوع بیماری سل تا حد زیادی موثر بود (0/711= P). جهت کنترل بیماری سل توصیه می شود غربالگری دوره ای منظم، آموزش مداوم، ارائه خدمات و مراقبت های ویژه به طور جدی تری برنامه ریزی و اجرا گردد و تمهیدات لازم برای کنترل گرد و غبار از طرق مناسب از جمله مالچ پاشی، افزایش پوشش گیاهی و نظیر این موارد انجام گیرد.   واژگان کلیدی: بیماری سل، خشکسالی، گرد و غبار، اداره هواشناسی، زابل   ارجاع: ملکوتیان محمد، میش مست نهی مصطفی.  بررسی اثر میزان خشکسالی و گرد و غبار بر شیوع بیماری سل در شهرستان زابل. مجله پژوهش های سلامت محور 1397؛ 4(1): 11-1.