مهاجرت درون شهری و امکان شکل گیری آسیب های اجتماعی (مطالعه موردی محله دروازه غار)

یکی از مهم ترین ابعاد مهاجرت، مهاجرت درون شهری به عنوان یکی از پدیده های مرسوم شهرهای مدرن می باشد. مطالعه حاضر به بررسی مهاجرت درون شهری در شهر تهران و تاثیر آن در بروز آسیب های اجتماعی در محله هرندی-دروازه غار سابق- می پردازد. روش تحقیق شامل روش کمی-استفاده از داده های مطالعات پیشین- و روش کیفی- با استفاده از مصاحبه، مشاهده و مطالعه تاریخی- می باشد. رویکرد نظری تحقیق، نظریه بی سازمانی اجتماعی و نظریه منطقه ای جرم که هر دو در مکتب شیکاگو قرار دارند می باشد.بر اساس این نظریه، مهاجرت چه به صورت درون شهری و یا بین شهری شرایط بی سازمانی اجتماعی و زوال شهری را به دنبال دارد که در نهایت منجر به بروز آسیب های اجتماعی شهری می شود. یافته های تحقیق نشان می دهد که تحرک مکانی و تغییران جمعیتی در محله ای مانند هرندی (دروازه غار) از عوامل اثرگذاری است که علاوه بر اینکه از شکل گیری هویت محله ای جلوگیری می کند، آسیب های اجتماعی متعددی را مانند اعتیاد و قاچاق مواد مخدر، خودکشی، فحشا ، مرگ خیابانی و... را به دنبال دارد.