اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش حساسیت اضطرابی زنان مبتلا به اضطراب اجتماعی

اختلال اضطراب اجتماعی، شایع ترین اختلال اضطرابی است و هر یک از درمان های روان شناختی، بر درمان جنبه ای از عوامل زیربنایی آسیب دیده در این اختلال تمرکز کرده اند. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی بر کاهش حساسیت اضطرابی زنان مبتلا به اضطراب اجتماعی بود. پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل بود.  جامعه آماری پژوهش شامل همه زنان 18-35 ساله مبتلا به اختلال اضطراب اجتماعی بود که به کلینیک روان شناختی دانشگاه فردوسی مشهد مراجعه کردند. با توجه به حجم نمونه در پژوهش های قبلی تعداد 24 نفر از طریق روش نمونه گیری در دسترس و با توجه به ملاک های ورود انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه حساسیت اضطرابی فلوید استفاده گردید. طرحواره درمانی هیجانی گروهی در 10جلسه هفتگی اجرا شد و پرسشنامه در پس آزمون تکمیل گردید.
یافته ها نشان داد که گروه درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی هیجانی منجر به کاهش حساسیت اضطرابی مبتلایان به اضطراب اجتماعی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل می شود. (میانگین گروه آزمایش در پس آزمون: 35/41)، (0/001 >P) به کارگیری فنون طرحواره درمانی هیجانی به صورت گروهی می تواند بر کاهش حساسیت اضطرابی زنان مبتلا به اضطراب اجتماعی موثر باشد.