تاثیر یک دوره تمرین با تردمیل بر سطوح کورتیزول و تستوسترون موش های صحرایی نر به دنبال استرس جدایی از مادر

در سال های اخیر داروهای ضد افسردگی و ضد اضطراب بسیاری مورد استفاده قرار گرفته اند که اکثرا دارای اثرات جانبی جدی بوده و به احتمال زیاد کیفیت زندگی بیماران را نیز تحت تاثیر قرار می دهند. در این زمینه تمرینات ورزشی می تواند بعنوان یک روش درمانی غیردارویی برای افسردگی و اضطراب توصیه شود. در پژوهش حاضر، 48 بچه موش نر به عنوان آزمودنی های تحقیق انتخاب شدند و از روز 2-14 به مدت 180 دقیقه از مادرشان جدا شدند. سپس برای تعیین گروه های تجربی و کنترل، در روز 21 این موش ها به صورت تصادفی به 4 گروه تقسیم شدند. گروه ها شامل کنترل، با استرس جدا شدن از مادر، تردمیل، فلوکستین بود. گروه ها از روز 2-14 جدایی از مادر را تجربه کردند بجز گروه شاهد که از همان ابتدا به همراه مادر نگهداری می شدند. گروه های تمرینی، از روز 21 ام تولد، شروع به تمرین روی تردمیل کردند. سپس سطوح تستوسترون و کورتیزول تمامی گروه ها اندازه گیری شد و داده های بدست آمده مورد آنالیز آماری با روش های آماری t-test و Anova، در سطح معنی داری 05/0P<، قرار گرفتند. نتایج نشان داد استرس جدایی از مادر، بصورت معنی داری، سطوح کورتیزول را افزایش و سطح تستوسترون را کاهش داده است. از طرفی ورزش اجباری، در مقایسه با گروه با استرس جدایی از مادر و گروه فلوکستین موجب افزایش تستوسترون و کاهش قابل ملاحظه کورتیزول شده است. نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که تمرینات ورزشی، در دوران نوجوانی، موجب کاهش استرس شده و سبب کاهش رفتارهای افسردگی و اضطراب در بزرگسالی می شود.