سیاست جنایی ایران در قبال بزهکاری افراد ترانس سکشوال

آنچه که افراد را از یکدیگر متفاوت می سازد، همانا عوامل طبیعی و محیطی است."جنسیت" از جمله این عوامل بوده و حسب اینکه جنسیت فرد، مرد یا زن باشد در عرصه ها، موقعیت ها و جوامع مختلف حقوق و تکالیف متفاوتی بر او بار می گردد. در این میان، اشخاصی هستند که جنسیت آنها تحت تاثیر عوامل مختلف طبیعی و محیطی دچار اختلال می گردد به نحوی که گمان می کنند به اشتباه در کالبد جنس مخالف خود اسیر شده اند، زیرا از نظر روحی و روانی به جنسیتی تعلق دارند که با جسم آنها مطابقت ندارد در شرایطی که ظاهر جسمانی مشترکی با جنس مخالف خود نیز ندارند. به این نوع اختلال روانی، "اختلال هویت جنسی" یا " ترانس سکشوالیسم" گفته می شود.
وضعیت اجتماعی افراد ترانس سکشوال در هر جامعه، در وهله اول به فرهنگ و عرف حاکم بر آن جامعه برمی گردد. علاوه بر آن، رویکرد قانونگذار نسبت به این اشخاص و پذیرفتن آنها به عنوان طیفی از جامعه، در زندگی این اشخاص نقش مهمی ایفا می کند. از یک طرف، در جامعه ای چون ایران که حقوق و تکالیف افراد ترانس سکشوال به درستی و به طور شفاف مشخص نگردیده است، تحت تاثیر عوامل موثر بر ارتکاب جرم از منظر جرم شناسی، این اشخاص طیفی از بزهکاران را به خود اختصاص می دهند. از طرف دیگر، بزه دیدگی ناشی از اختلال هویت جنسی عامل مهم تری است که این طیف آسیب پذیر را به ورطه های بزهکاری هدایت می کند. بنابراین اتخاذ سیاست جنایی افتراقی در سه سطح تقنینی، قضایی و اجرایی در قبال این اشخاص ضروری به نظر می رسد. مسئله ای که تاکنون از نگاه مسئولین مغفول مانده است. بنابراین اگرچه در سطح سیاست جنایی اجرایی اقدامات و فعالیت هایی هم چون تاسیس بخش مختص به حمایت از افراد ترانس سکشوال در سازمان بهزیستی کل کشور صورت پذیرفته اما در سطح سیاست جنایی تقنینی و قضایی راه درازی در پیش است که یکی از راهکارهای آن همانا هم سو شدن با اسناد بین المللی تنظیمی و پذیرفتن مبتلایان به اختلال هویت جنسی به عنوان قشری از جامعه می باشد.