بررسی اثر حفاظتی کوئرستین بر تغییرات بافت شناسی بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز در موش های بالغ پس از تیمار با دگزامتازون

دگزامتازون در بیماری های التهابی، لوسمی و تهوع استفاده می گردد و گزارش شده است که باعث افزایش رادیکال های آزاد اکسیژن در بافت بیضه می شود. هدف این مطالعه بررسی اثر حفاظتی کوئرستین به عنوان یک فلاونوئید گیاهی و آنتی اکسیدانت قوی بر تغییرات بافت شناسی بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز در موش های بالغ تیمار شده با دگزامتازون بود. دراین مطالعه تجربی تعداد 24 سر موش نر بالغ نژاد NMRI به 4 گروه(n=6)  کنترل، دگزامتازون (mg/kg/day7(، کوئرستینmg/kg/day) 50 (و دگزامتازون + کوئرستین تقسیم شدند. 7 روز پس از تیمار داخل صفاقی، بیضه راست خارج، فیکس، برش گیری، پاساژ بافتی و با رنگ آمیزی هایدن هاین آزان تغییرات بافتی بیضه و شاخص های اسپرماتوژنژ توسط تکنیک استریولوژی مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون واریانس یک طرفه و تست توکی توسط نرم افزارspss Inc., Chicago, IL; version 16 انجام شد و تفاوت میانگین ها در حد (05/0P<) معنی دار در نظر گرفته شد. کاهش معنی داری در میانگین حجم و قطر لوله های منی ساز، ارتفاع اپی تلیوم زایشی، شاخص های اسپرماتوژنز، تعداد سلول های اسپرماتوسیت، اسپرماتید گرد و دراز، سلول های لایدیگ و افزایش معنی داری در بافت بینابینی در گروه دگزامتازون نسبت به گروه کنترل مشاهده شد (001/0P<). این پارامتر ها در گروه دگزامتازون + کوئرستین به حد گروه کنترل جبران شد (05/0<p). نتایج ما نشان داد که کوئرستین به عنوان یک آنتی اکسیدانت قوی توانست اثرات نامطلوب دگزامتازون بر بافت بیضه و شاخص های اسپرماتوژنز را کاهش دهد. بنابراین به عنوان یک مکمل درمانی در رژیم های حاوی دگزامتازون پیشنهاد شده است