نقش و کارکرد نگارگری در مشروعیت مذهبی حکومت ایلخانان با تاکید بر نمادهای شیعی در نگارگری های جامع التواریخ رشیدی و آثار الباقیه بیرونی

بسیاری از نگاره های دینی در نسخ خطی اوایل دوره ایلخانی به دلیل تعدد مذهب حاکمان، حاوی موضوعاتی درباره پیامبران و ادیان مختلف بود. در نیمه دوم عصر ایلخانی، موج جدید تشیع در میان حاکمان رواج یافت که متناسب با اهداف و اندیشه های سیاسی و حکومتی آنها بود. پرسش اینست که نگارگری چگونه در پیشبرد اهداف ایلخانان برای مشروعیت بخشی به حکومت شان در ایران موثر بوده است؟ گردآوری داده ها، به روش اسنادی و روش پژوهش توصیفی تحلیلی است و تحلیل ها به شیوه «تحلیل محتوا» و «مقایسه» صورت گرفته است. هدف از این مقاله، مطالعه ویژگی ها و مضامین شیعی در نگارگری ایلخانی و تبیین رابطه حاکمیت مشروع ایلخانان و نگارگری شیعی است. برپایه نتایج پژوهش، تمایلات و اندیشه های سیاسی، اجتماعی و دینی حکام ایلخانی در قالب نگاره های پیامبر (ص)، ائمه (ع)، احادیث غدیر، مباهله، رویدادها و نبرد های صدراسلام در نسخ جامع التواریخ و آثارالباقیه، با مضامین شیعی نمود یافته و در مشروعیت بخشی به حکومت ایلخانان موثر بوده است.