سیمای پیشگیرانه کنوانسیون جهانی علیه فسادو قانون اساسی ایران

کنوانسیون جهانی مبارزه علیه فساد به عنوان اولین سند معتبر بین المللی ودارای ضمانت اجرادرخصوص پیشگیری ازفساد، گامی بلنددر جهت نیل به حقوق و آزادی های بنیادین بشری تلقیمی شود. حقوق و اصولی که در متن این سند از سوی تدوین کنندگان مورد تاکید قرار گرفته؛آرمان بزرگ همه طرفداران حقوق بشر و همه خردمندانی است که از پیامدهای تلخ فساد درابعادمختلف زندگی بشرآگاهی دارند. قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران نیز به عنوان یکسندعالی درحقوق داخلی برخوردارازاصولی برای پیشگیری یامقابله بافسادمی باشدو اگرچه به طورمستقیم به این موضوع نپرداخته واصل خاصی رابه این مقوله اختصاص نداده است اما درفصول چهارده گانه، باتقریر اصولی که به صورت عام حقوق همه افرادملت رامورد توجهقرارداده وبنای جامعه راتوام باتضمین آزادی های مختلف وباتکیه براصول شناخته شده حقوقیتضمین نموده؛ همانابه نوعی مبین عنایت به پیشگیری ازفسادوروشن بینی مقنن جمهوریاسلامی درباب اهمیت ایجادنظام حکومتی سالم می باشد. بدون شک هردوسند کنوانسیون جهانی علیه فسادوقانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، دربردارنده اصول، سیاست هاو راهکارهایی هستندکه بااین گونه مطالعات زمینه سازی بهینه برای توجه به مفادآنها و بالاخره اجرایی شدن آنهافراهم می شود.