تاثیر سطوح مختلف کود نیتروژن بر عملکرد و ویژگی های زراعی هیبریدهای مختلف ذرت (Zea mays L.)

این پژوهش به منظور بررسی عملکرد و ویژگی های زراعی سه هیبرید ذرت سینگل کراس با دوره های رسیدگی مختلف (زودرس260، میان رس 500 و دیررس 704)، چهار سطح نیتروژن (صفر، 80، 160 و 240 کیلوگرم نیتروژن در هکتار از منبع اوره 45 =N درصد) در اصفهان و زابل به ترتیب در سال های 1393 و 1394 اجرا شد. آزمایش به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار طراحی شد. نتایج این تحقیق نشان داد، تحت برهمکنش مکان × هیبرید × کود نیتروژن، صفاتی نظیر تعداد دانه در بلال، وزن هزار دانه، کارایی مصرف نیتروژن و عملکرد دانه، تغییرات معنی داری در سطح یک درصد نشان دادند. اختلاف میانگین طول بلال، قطر ساقه، ارتفاع بوته، پروتئین دانه و عملکرد بیولوژیک تحت تاثیر برهمکنش نیتروژن × هیبرید در سطح یک درصد معنی دار شدند. با توجه به مقایسه میانگین ها، با افزایش سطوح نیتروژن از 80 تا 240 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار، طول بلال، ارتفاع بوته، قطر ساقه، وزن هزار دانه، عدد اسپد، پروتئین دانه و عملکرد بیولوژیک افزایش یافت، درحالی که میزان کارایی مصرف نیتروژن کاهش یافت، همچنین با افزایش نیتروژن از 80 تا 160 کیلوگرم کود نیتروژن در هکتار، تعداد دانه در بلال و عملکرد دانه افزایش یافت. حد آستانه مصرف کود نیتروژن جهت 50 درصد افت عملکرد در منطقه زابل و اصفهان برای هیبرید 704 به ترتیب 200 و 178، برای هیبرید 500 به ترتیب 192 و 164 و برای هیبرید 260 به ترتیب 186 و 150 کیلوگرم در هکتار بود. می توان نتیجه گرفت که در زابل هیبرید SC500 در سطوح کودی 160 کیلوگرم نیتروژن در هکتار و در اصفهان هیبرید SC704 در سطوح کودی 160 کیلوگرم نیتروژن در هکتار، دارای بیشترین عملکرد دانه بود.