بررسی رابطه میان میزان بیان ژن های TLR2 و TLR4در بافت لثه با پریودنتیت مهاجم

اگر چه بیماری پریودنتیت توسط باکتری ها آغاز می شود، اما پاسخ های سیستم ایمنی میزبان نیز در تخریب و آسیب بافت های پریودنتال نقش موثری دارند. اکثر میکروارگانیسم های پریودنتوپاتیک، گرم منفی می باشند که از طریق لیپوپلی- ساکارید (LPS) خود، قادر به تحریک سلول های ایمنی از طریق اتصال به TLR4 می باشند. البته LPS مربوط به P.gingivalis که از مهمترین باکتری های ایجاد کننده بیماری پریودنتال می باشد، قادر به اتصال به TLR2 نیز می باشد. از آنجایی که اطلاعات کامل و دقیقی در مورد ارتباط میان TLR ها با بیماری های پریودنتال، به ویژه پریودتیت مهاجم، در اختیار نمی باشد، لذا هدف از این تحقیق را بر پایه تعیین رابطه میان بیان TLR2 و TLR4 با پریودنتیت مهاجم، بنا نمودیم. نمونه های بافت لثه از 10 نفر افراد دارای لثه سالم از لحاظ بالینی و 20 نفر مبتلا به پریودنتیت مهاجم جمع آوری شدند. بعد از هوموژنیزه کردن نمونه های بافتی، استخراج انجام پذیرفت و جهت بیان ژن TLR2 و TLR4 از تکنیک Real-time PCR استفاده شد. در موارد پریودنتیت مهاجم به بیان بالاتر TLR4 و TLR2 در مقایسه با موارد سالم، برخورد شد (P<0.05). البته در موارد پریودنتیت مهاجم با میزان CAL و PD مساوی یا بالاتر از 5 میلی متر، در مقایسه با موارد پایین تر از 5 میلی متر، هیچ افزایشی در میزان بیان TLR2 و TLR4 ملاحظه نشد. بر اساس یافته های حاصل از این تحقیق چنین نتیجه گیری می شود که افزایش بیان TLR2 و TLR4 در پریودنتیت مهاجم می تواند به اثرات تحریکی باکتری های پریودنتوپاتیک مربوط باشد.