ارزیابی عناصر ساختاری معماری در انتقال پیام های مذهبی به مخاطب

مذهب به عنوان عامل ارتباط انسان با مبدا آفرینش و فرهنگ تبلور یافته، عامل ارتباط انسان با انسان و انسان با خویشتن می باشد .همزیستی این دو عامل به نحوی در شهرهای سنتی دیده می شود و این نکته اثبات می شود که خویشتن انسان همواره ارتباطی مستمر باجامعه و خدا دارد.از آنجا که مخاطب هنر معماری همچون هنرهای دیگر انسان است، سازنده و مجری آنها نیز انسان، پژوهشی در این زمینه هرچند بهاجمال برای شناخت انسان و در مرحله بعد دریافت و نوع پیامهایی که این نوع معماری به انسان منتقل می کند، ضروری می نمود.حال این سوال مطرح می شود که معماری با تمام ویژگی هایی که از آن یاد شد در انتقال پیام های مذهبی به مخاطب یا مخاطبان خودچه نقشی دارد؟در این پژوهش از روش پیمایشی و جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه به عنوان ابزاری برای سنجش نظرات نمونه مورد بررسیاستفاده شد. جامعه آماری پژوهش کلیه بازدیدکنندگان و صاحب نظران بناهای مذهبی (دانشگاهی و غیردانشگاهی) که با نوع معماریمورد پژوهش آشنا بودند در نظر گرفته شد.اگر مخاطب بتواند پیامهای مذهبی را بیان کند به معنی آن است که این پیامها توانسته اند در مخاطب نفوذ پیدا کند و اگر باعث انج امکار و اعمال دینی شود به معنی آن است که پیامهای توانسته اند در مخاطب تغییر بوجود آورند و اگر نفوذ و تغییر با هم انجام شود به معنی انتقال پیامهای مذهبی در مخاطب است.