بررسی غلظت کادمیوم، مس و روی در اندام های مختلف موش مغان (Microtus socialis) دراستان کرمانشاه

جوندگان نسبت به آلودگی فلزات حساس بوده و به دلیل شباهت بین الگوی توزیع فلزات در بافت های بدن انسان و بافت های بدن جوندگان می توانند به عنوان نمونه مطالعاتی مناسب، مورد بررسی قرارگیرند. هدف از این تحقیق بررسی میزان فلزات کادمیوم، مس و روی در اندام های عضله، کبد، استخوان و کلیه موش مغان (Microtus socialis) دراستان کرمانشاه است. در این بررسی، 12 موش مغان (6 نر و 6 ماده) به روش تله شرمن در سال 1396 جمع آوری شد. میزان فلزاتمس، روی و کادمیوم با استفاده از دستگاه جذب اتمی مدل Phonix 986 اندازه گیری شد. نتایج نشان داد تفاوت معنی داری بین غلظت فلزات روی، مس و کادمیوم در اندام های مختلف موش مغان وجود داشت (0/01>p). بیش ترین وکم ترین میزان فلز روی به ترتیب در بافت کبد (15/68 میکروگرم/ گرم وزن تر) و استخوان (5/38 میکروگرم/ گرم وزن تر) مشاهده شد. بیش ترین میزان فلز مس در بافت کبد (13/31 میکروگرم/ گرم وزن تر) و کم ترین میزان آن در عضله (4/67 میکروگرم/ گرم وزن تر) وجود داشت. بیش ترین و کم ترین غلظت کادمیوم به ترتیب در بافت های کبد (2/36 میکروگرم/ گرم وزن تر) و استخوان (1/19 میکروگرم/ گرم وزن تر) مشاهده شد. غلظت فلزات روی در عضله و کلیه (0/01>p)، مس در عضله، کبد و استخوان و کادمیوم تنها در استخوان (0/05>p) بین جنس نر و ماده اختلاف معنی داری مشاهده شد. با مقایسه غلظت پس زمینه و میزان غلظت های مورد بررسی فلزات در بافت کبد بیانگر این مطلب است که فلزات در محدوده پس زمینه قرار دارند و به حد بحرانی نرسیده اند.