شفاعت از منظر قرآن و حدیث

شفاعت در لغت به معنای جفت و در اصطلاح به معنای درخواست بخشش و کمک به گنهکاران از سوی شفیعان است؛ ب. شفاعت به دو نوع تکوینی و تشریعی قابل تقسیم است؛ ج. آیات قرآنی دال بر شفاعت، تعارضی با یکدیگر نداشته و همگی بر این نکته تاکید دارند که شفاعت اولا و بالذات از آن خداست و ثانیا عده ای از بندگان خاص خدا به اذن او حق شفاعت را دارند؛ د. منابع روایی شیعه و اهل سنت، آموزه شفاعت را تثیبت کرده اند؛ ه. شفاعت موجب از بین رفتن روحیه ناامیدی در گنهکاران و نیز ایجاد روحیه معنوی با شفیعان می شود؛ و. شفیعان روز قیامت عبارتند از: پیامبران، ملائکه، شهدا و علما؛. هیچ یک از شبهات فرقه وهابیت در رد شفاعت از شفیعان در این دنیا و ان دنیا وارد نیست.