ارتباط بین مدیریت مبتنی بر کرامت انسانی و تاب آوری با میانجی گری امیدواری

تاب آوری سازه ای است که در سال های اخیر به عنوان یکی از متغیرهای مرتبط با سلامت و بهزیستی انسان بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است. از این رو پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین مدیریت مبتنی بر کرامت انسانی و تاب آوری با میانجی گری امیدواری انجام شده است. این مطالعه همبستگی مبتنی بر مدل معادلات ساختاری، روی 215 نفر از دبیران متوسطه دوم ناحیه یک شهر زاهدان، ایران، در سال تحصیلی 98-1397 انجام شد. نمونه گیری به شیوه تصادفی طبقه ای متناسب با حجم و جمع آوری داده ها با استفاده از سه پرسشنامه تاب آوری Conner و Davidson (2003 م.)، امیدواری Snyder و همکاران (1991 م.) و مدیریت مبتنی بر کرامت انسانی اقتباس از افخمی روحانی و همکاران (1393 ش.) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از ضریب همبستگی و مدل معادلات ساختاری با کمک نرم افزارهای SPSS 16 و لیزرل استفاده شد. بین مدیریت مبتنی بر کرامت انسانی، امیدواری و تاب آوری همبستگی مثبت و معنی داری وجود داشت (p<0/001). مدیریت مبتنی بر کرامت انسانی هم به طور مستقیم و هم به طور غیر مستقیم و از طریق میانجی گری امیدواری بر تاب آوری اثر مثبت داشت. بنا بر یافته ها، توصیه می گردد تا مدیران سازمان ها با رعایت شاخص های احترام به کرامت انسانی شامل توانمندسازی و مشارکت کارکنان و نیز تمرکز بر رفتار و عملکرد مثبت و انتقال صحیح اطلاعات بر میزان امیدواری و تاب آوری کارکنان بیفزایند.