مطالعه تطبیقی آموزش عالی چند زبانه در کشورهای منتخب و درسهایی برای ایران

دو مورد از چالش های دانشگاه ها در قرن بیست و یکم، بین المللی شدن و سیاست انتخاب زبان در راه توسعه ارتباطات علمی بین المللی است. آموزش چند زبانه با استفاده از زبان بومی، ملی و بین المللی پاسخی برای این مشکل است. این پژوهش با هدف بررسی آموزش چند زبانه در کشورهای افریقای جنوبی، ایالات متحده، بلژیک، مالزی و استرالیا انجام شد. برای دستیابی به این هدف، مفهوم و برداشت از آموزش چند زبانه، سیاست های کلان، وضعیت زبان شناختی، برنامه های آموزش چند زبانه، مشکلات کاربردی، فناوری های آموزشی، راه حل ها و پیامدهای عملی آموزش چند زبانه در این کشورها مورد بررسی قرار گرفت. روش پژوهش، مطالعه تطبیقی است. انتخاب کشورها بر اساس نمونه گیری هدفمند و با هدف دستیابی به بیشترین اطلاعات صورت گرفت. نتایج نشان داد، با استفاده از آموزش چند زبانه صلاحیت های کلیدی یادگیری مادام العمر و اهداف بین المللی شدن قابل دسترسی است. در این کشورها برنامه های آموزش چند زبانه در جهت حفظ زبان بومی، ملی و بین المللی پیش می رود. مشکلات دسترسی به مدرس با کیفیت، منابع مالی و مواد درسی مناسب از طریق مشارکت گروه ها حل می شود و از فناوری های چند منظوره، شبکه های اجتماعی، کامپیوتر و اینترنت در آموزش چند زبانه استفاده می شود. راه حل ها برای حذف موانع نگرشی، قانونی و ساختاری ارائه می شود. نتایج این تحقیق برای ایجاد دانش لازم در مدیران، اجرای آموزش چند زبانه در دانشگاه ها و استفاده از تجارب ارائه شده در زمینه آموزش چند زبانه توصیه می شود. پژوهشگران می توانند به بررسی دقیق و جزئی تر آموزش چند زبانه از طریق پژوهش های کاربردی و  فرصت های مطالعاتی مبادرت ورزند.