نقدی بر کتاب «زندگی خوب: یکپارچه سازی فلسفه و روانشناسی بهروزی»

فیلسوفان همواره نظریه هایی درباره ی چیستی بهروزی به دست داده اند اما از روانشناسی غافل بوده اند و روانشناسان نیز در بحث های خود از بهروزی، هیچ نظریه ای درباره ی چیستی آن در اختیار نداشته اند. مایکل بیشاپ در کتاب زندگی خوب: یکپارچه سازی فلسفه و روانشناسی بهروزی می کوشد تا این دو حوزه ی ظاهرا از هم جدا را با یکدیگر و تحت رویکردی جامع متصل سازد و حاصل نیز تقریر چارچوب نویی برای فهم زندگی خوب و بهروزی است. این چارچوب، نظریه ی شبکه ای است، شبکه ای خودکفا و خودبسنده از احساسات و عواطف مثبت، نگرش های مثبت، ویژگی های مثبت، دستاوردهای مثبت و تعامل سازنده و کامیاب با جهان که چارچوبی علی و معلولی فراهم می آورد. مقاله ی کنونی به طور خاص با تاکید بر رویکرد جامع نویسنده و نظریه ای شبکه ای علی، کتاب را معرفی می کند. در انتها نیز به طور خاص نکاتی انتقادی را در خصوص روش شناسی نویسنده و نیز محتوای نظریه ی شبکه ای وارد می سازد که بیشتر به مساله ی اعتبار هنجارگذارانه ی این نظریه در قیاس با سایر نظریه های درباره ی بهروزی مربوط می شود.