ارزیابی وضعیت توسعه تفرج شهری با استفاده از ترکیب مدل های کوپراس و بوسیار (مطالعه موردی: منطقه چیتگر شهر تهران)

موضوع گردشگری شهری در شهرهای بزرگی از جمله شهر تهران، دارای اهمیتی فراوانی برای گذران فراغت مردم شهر محسوب می شود. یکی از نقاط تفرجی مهم شهر تهران که در سال های اخیر بسیار مورد توجه مردم قرار گرفته است، منطقه تفرجی چیتگر واقع در غرب شهر تهران می باشد. در پژوهش حاضر با هدف ارزیابی وضعیت توسعه تفرج محیطی این منطقه، از دو مدل کوپراس و بوسیار استفاده شده است. به منظور ترکیب هر دو مدل، معیارهای دخیل در مدل بوسیار یعنی مسایل اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی در مدل کوپراس به عنوان ورودی مدل در نظر گرفته شد. نتایج نشان داد که در مدل بوسیار، مزیت مسایل اقتصادی و اجتماعی با اختصاص نمره 46/0 بیش ترین تاثیر را از رشد تفرج در این منطقه پذیرفته اند درحالی که هزینه های اقتصادی آن (نمره 16/0) کم ترین تاثیرپذیری را داشته است. نتایج بدست آمده از روش کوپراس نیز نشان داد که مسایل اقتصادی، اجتماعی و محیط زیستی به ترتیب با کسب نمره کوپراس 052/0، 021/0 و 013/0 بیش ترین تاثیرپذیری را داشته اند. با این تفاوت که بر خلاف روش بوسیار اثر بخشی زیر معیارها در این روش قابل تشخیص و ارزیابی نیستند. در هر دو روش جنبه های محیط زیستی منطقه دارای شرایط نامطلوبی شناسایی شدند که براساس آن توسعه تفرج در این منطقه ملزم به توجه و ارتقای شرایط محیط زیستی منطقه می باشد.