مدل دینامیکی با عوامل سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان نابارور

در پژوهش های قبلی روش های مختلفی برای پیش بینی بیماری برپایه ی آمار یا شبکه های عصبی ارائه شده است. در این مدل ها با استفاده از آمارها و نتایج حاصل از روش های گذشته، تجزیه و تحلیل احتمالات را پیش بینی کرده اند.
در این مقاله، نویسندگان به ارائه یک مدل دینامیکی با هدف پیش بینی نتایج درمان بر پایه معادله دیفرانسیل با عامل سندرم تخمدان پلی کیستیک در زنان نابارور پرداخته اند.
برای این منظور، جمعیت مطالعه را به پنج گروه تقسیم می کنیم: زنان مستعد به ناباروری، زنان مبتلا به PCOS، زنان ناباروری که تحت درمان کلومفین سیترات و گنادوتروپین قرار می گیرند، زنان نابارور تحت درمان IVF و زنان نابارور بهبود یافته. بدین منظور به مدل سازی بیماری در زنان نابارور می پردازیم و نشان می دهیم نقطه تعادل آزاد، به طور مماسی پایدار است.
همچنین نقطه تعادل دیگر سیستم مطالعه شد و نتایج نشان داد که این نقطه تعادل پایدار علامتی نمی باشد. همچنین با استفاده از قضیه استوکس ثابت می کنیم، بازگشت پذیری سیکل بیماری با عامل تخمدان پلی کیستیک در مدل زنان نابارور متناوب نمی باشد. ما این مدل را با استفاده از روش رانگ-کوتا به صورت عددی حل کرده و اطلاعات را در ‎3‎ نمودار خلاصه نموده و سپس به بررسی و مقایسه نمودارها می پردازیم.
این مطالعات نشان می دهیم که با افزایش سن، ذخیره تخمدان کاهش می یابد و درمان کلومیفن سیترات و گنادوتروپین پاسخگو نمی باشد، بنابراین با توجه به نمودار های مدل درمان IVF در این گروه از بیماران توصیه می شود.