عملکرد درمانی آمیفوستین بر روی اختلال عملکرد بیضه ایجاد شده بوسیله سیکلوفسفامید در موش صحرایی: یک مطالعه تجربی

سیکلوفسفامید یک ماده ضد سرطان آلکیلیتینگ شناخته شده می باشد که در درمان تومورهای مختلف بدخیم و غیربدخیم استفاده می شود. سیکلوفسفامید همچنین می تواند باعث یک سری عوارض جانبی همانند سمیت بر روی تولید مثل گردد. آمفوستین به عنوان یک داروی محافظت کننده از سلول با خواص آنتی اکسیدانی شناخته می شود. هدف از انجام مطالعه بررسی اثرات احتمالی مفید آمفوستین بر روی سمیت بیضه ایجاد شده بوسیله سیکلوفسفامید در موش صحرایی بود. در کل 35 موش صحرایی Sprague-Dawley در این مطالعه مورد استفاده قرار گرفتند. حیوانات در گروه سیکلوفسفامید یک دوز منفرد 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم سیکلوفسفامید در روز 8 بوسیله تزریق داخل صفاقی دریافت کردند و سپس برای 7 روز بدون درمان رها شدند. دو گروه باقیمانده حیوانات به وسیله 200 و یا 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم آمیفوستین روزانه برای 7 روز قبل و بعد از تزریق سیکلوفسفامید درمان شدند. آنالیز مورفومتریکال و هیستولوژیک بافت بیضه انجام شد. تستوسترون، FSH و LH سرم بوسیله الیزا اندازه گیری شد. تعداد اسپرم های اپیدیدیمال شمارش شد. ارتفاع توبولار اپیتلیال در بیضه گروهی که 400 میلی گرم آمیفوستین دریافت کرد به طور معنی داری بلندتر از گروه های دیگر بود (0/001p<). همچنین حیوانات این گروه حداقل دبریس در توبول ها را نشان دادند و هیچگونه آسیبی در سلول های سرتولی نداشتند. امتیاز جانسن در این گروه مختصرا بالاتر از گروه های دیگر بود.  تعداد اسپرم های اپیدیدیم در گروهی که سیکلوفسفامید دریافت کردند به طور معنی داری کمتر از حیوانات گروه کنترل بود و همچنین در گروه هایی که 200 و 400 میلی گرم آمیفوستین دریافت کردند به طور معنی داری بیشتر از گروه سیکلوفسفامید بود (به ترتیب 0/006 p=و 0/019p=). آمیفوستین در دوز 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم دارای یک اثر محافظت کننده بر روی آسیب بیضه ایجاد شده بوسیله سیکلوفسفامید در موش صحرایی می باشد.