تاثیر نقشه مفهومی و ذهن کاوی یر اضطراب و دقت در نگارش

نوشتار استدلالی نوعی از نوشتار است که در آن نویسنده توان خود را برای متقاعد کردن خواننده بکار می گیرد. بسیاری از زبان آموزان در هنگام نوشتن به این سبک با مشکلات متنوع روبرو می شوند و عمدتا هم راه بر طرف کردن چنین مشکلاتی را نمی دانند. پژوهش کنونی با هدف بررسی تاثیر راه کارهای نقشه مفهومی و ذهن کاوی بر دقت واژگانی و دستوری نوشتار استدلالی و نگارش هراسی زبان آموزان ایرانی انجام شد. به این منظور، تعداد 90 زبان آموز (خانم و آقا) در بازه سنی 17 تا 35 سال در زبانکده ملی ایران در تهران از طریق گزینش خوشه ایو بر اساس دسترسی انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. برای همگن سازی زبان آموزان، از آزمون نهایی کتاب Passages 1 بهره گرفته شده. پیش از شروع آزمایش، به هر سه گروه یک آزمون نگارش و نیز یک پرسشنامه نگارش هراسی (SLWAI) به عنوان پیش آزمون داده شد. سپس، هر یک از سه گروه به مدت 15 جلسه و بصورت تصادفی به یکی از سه روش نقشه مفهومی، ذهن کاوی و سنتی مورد آموزش قرار گرفت. پس از دوره ی آموزش، پس آزمون نگارش و پرسشنامه نگارش هراسی به هر سه گروه داده شد. داده های به دست آمده با بهره گیری از فرایند انکووا یک سویه مورد پردازش قرار گرفت. نتایج نشان داد که گروه های آزمایشی از هر نظر عملکردی بهتر از گروه کنترل داشتند. همچنین، به لحاظ دقت واژگانی، عملکرد دو گروه آزمایشی تفریبا برابر بود ولی به لحاظ دقت دستوری و کاهش نگارش هراسی، عملکرد گروه نقشه مفهومی از گروه ذهن کاوی هم بهتر بود. این یافته ها می تواند برای زبان آموزان، آموزگاران، تهیه کنندگان مطالب درسی برای آموزش زبان و نیز ارزیابی کنندگان نگارش در زبان انگلیسی کاربری داشته باشد.