بررسی میزان رضایت زناشویی سالمندان ازدواج کرده در دوره سالمندی در شهرستان سنندج سال 1395

 ازدواج در دوره سالمندی به عنوان راهکاری برای افزایش کیفیت زندگی و کاهش تنهایی سالمندان توصیه شده است، اما به اندازه کافی مطالعه ای که میزان رضایت سالمندان از ازدواج در دوره سالمندی را بیان کند، موجود نیست. بنابراین پژوهش حاضر به منظور بررسی میزان رضایت زناشویی در بین سالمندانی است که در دوره سالمندی ازدواج کرده اند. این مطالعه، مطالعه ای مقطعی است که در شهر سنندج در سال 1395 انجام شده است. در این مطالعه از روش نمونه گیری دردسترس استفاده شد. شرکت کنندگان در پژوهش شامل 190 نفر از افراد 60 ساله و مسن تر بودند که در دوران سالمندی ازدواج کرده بودند. داده ها را پرسشگر با استفاده از پرسش نامه رضایت زناشویی  اینریچ جمع آوری کرد و در تحلیل داده ها از نسخه 23 نرم افزار  SPSS  و روش آماری توصیفی و تحلیلی، آزمون تی مستقل استفاده شد. میانگین سنی مشارکت کنندگان در پژوهش 67/37 سال با انحراف معیار 11/24 بود. میانگین رضایت زناشویی 36/95 با انحراف معیار 3/70 بود. در حالی که فقط 3/7 درصد از سالمندان ازدواج کرده در دوره سالمندی، میزان رضایت زناشویی خود را کم بیان کردند، بیش از 60 درصد آنان رضایت زناشویی خود را در سطح زیاد و خیلی زیاد گزارش دادند. نتایج حاصل از تحلیل های آماری تی مستقل نشان داد بین زنان و مردان تفاوت معنی داری در میزان رضایت زناشویی وجود نداشت.  نتایج حاصل از این مطالعه نشان دهنده میزان رضایت زناشویی زیاد در بین سالمندان بود. این نتایج می تواند منبعی برای تشویق سالمندان بدون همسر، به ازدواج در دوره سالمندی باشد.