«نامه به سردبیر» مهارت های اجتماعی و کار گروهی در نسل جدید پرستاران

کار گروهی موثر عنصر اساسی محیط کار بهداشتی است و همواره چالش هایی برای برآوردن انتظارات کارفرمایان و کارکنان وجود دارد. با این وجود، مصرف کنندگان یا کاربران خدمات بهداشتی اغلب گمان می کنند که کار گروهی موثر در مراکز بهداشتی الزاما وجود دارد.
وظیفه سیاست گذاران، کلینیسین ها و مدیران نظام بهداشتی این است که راه هایی برای بهبود شرایط کاری کارکنان و برآوردن انتظارات بیماران بیابند. در برخی کشورها، مدیران نظام بهداشتی، سیاست گذاران و آموزش دهندگان در تلاش هستند تا برای دستیابی به مراقبت ادغام یافته و با کیفیت، محیط کار بهداشتی را به محیط کار گروهی موثر تبدیل کنند. از سوی دیگر، توسعه ی سریع و مداوم تکنولوژی پزشکی و پیچیدگی ارایه مراقبت های بیمار- محور در قرن بیست و یکم، کار گروهی و همکاری بین حرفه های بهداشتی را می طلبد. این مقاله اهمیت توسعه مهارت های اجتماعی و کار گروهی در محیط های آموزشی و بالینی را بررسی می کند و به معرفی راهبردهایی برای ایجاد و تقویت کار گروهی موثر از طریق تغییر برنامه های آموزشی رشته پرستاری و سایر حرفه های بهداشتی می پردازد.
تحقیقات و نظرات متخصصین مروری اجمالی از مزایای کار گروهی و اجرای آن ارایه می کنند. برای تبدیل محیط کار بهداشتی به محیط کار گروهی موثر، به راهبردهای آموزشی جهت ترویج و ادغام همکاری های بین حرفه ای در برنامه های درسی حرفه های بهداشتی نیاز است. آموزش بین حرفه ای (Interprofessional education/ IPE) یک وسیله ایده آل برای معرفی تازه های دانش به دانشجویان و کارکنان مراقبت های بهداشتی است و به عنوان یک ابزار آموزشی موثر برای بهبود همکاری محسوب می شود. سازمان جهانی بهداشت(1) نیاز به همکاری بین حرفه های مراقبت های بهداشتی در هر دو زمینه آموزش و بالین را شناسایی کرده است. اقدامات مشارکتی همچنین شامل کار کردن نزدیک با بیماران، خانواده ها و جوامع برای ارایه بالاترین سطح مراقبت از بیمار است(2). با استفاده از ایفای نقش یا بیماران استاندارد در آزمایشگاه های شبیه سازی، دانشجویان می توانند مهارت های تصمیم گیری و ارتباطی لازم برای کار با بیماران را تمرین کنند و به آن ها در مسیر بهبودی خود کمک کنند. مدرسینی که تمایل دارند IPE را در راهبردهای آموزشی خود ادغام کنند، نظریه های متعددی در اختیار دارند. به عنوان مثال نظریه یادگیری اجتماعی- فرهنگی می تواند به عنوان یک لنز مورد استفاده قرار گیرد که از طریق آن می توان به آموزش و ارزیابی همکاری گروهی در طی آموزش بین حرفه ای دانشجویان در دوره های آموزش بالینی یا آزمایشگاه ها شبیه سازی پرداخت. مربیان، رهبران و کارکنان پرستاری می توانند شیوه های تاثیرگذار را به کار گیرند و راهبردهای مبتنی بر تجربه را برای افزایش کار گروهی و همکاری در نسل جدید پرستاران توسعه دهند. شیوه های تاثیرگذار شامل فعالیت های کلاسی طراحی شده برای ارتقای یادگیری، تعامل و تکمیل این فعالیت ها در دوره های آموزشی و آنلاین است. همکاری و کار گروهی می تواند در گروه های سه نفره تعیین شده یا از طریق ترکیب تکلیف با یک عنصر یادگیری مبتنی بر جامعه تشویق شود، به طوری که دانشجویان موظف به تکمیل مصاحبه هایی با متخصصین عضو تیم مراقبت های بهداشتی بین رشته ای شوند.
آموزش بین حرفه ای باید تمرکز اصلی برنامه های دانشگاهی برای آموزش متخصصین آینده باشد تا نهایتا کیفیت مراقبت از بیمار را افزایش دهد. دانشجویانی که در IPE مشارکت می کنند معتقدند که این آموزش به افزایش آگاهی از رشته های دیگر شده و منجر به ایجاد فرصت برای مشورت با اعضای حرفه های مختلف می شود(3). از آنجا که مراقبت های بهداشتی مدرن توسط نظام مراقبت های بهداشتی چند رشته ای ارایه می شود که متکی بر ارتباط موثر و کار گروهی به منظور ارایه مراقبت ایمن، موثر و باکیفیت اعلاء است، پرستاران در تمام زمینه های تخصصی از فرصت های بیشماری جهت استفاده از مهارت های بین فردی خود برای وارد شدن در همکاری و کار گروهی برخوردار می باشند.
برای ارایه نگرش جامع، مبتنی بر شواهد و قابل احترام نسبت به حمایت و مراقبت بیمار- محور، آموزش و همکاری بین حرفه ای برای کارکنان بهداشتی با پیش زمینه های مختلف ضروری است. همچنین بسیار مهم است که مربیان و کارکنان پرستاری در ایجاد مهارت های اجتماعی، کار گروهی و ارزش همکاری بین حرفه ای در آموزش نسل جدید پرستاران موضع قوی داشته باشند.