ارتباط بین سبک زندگی دانش آموزان 11 تا 14 ساله شهر تهران با سطح بندی خدمات شهری

سبک زندگی سالم در سنین مدرسه، موجب نهادینه شدن رفتار در فرد و بروز آن در بزرگسالی می گردد. امکانات موجود در محیط زندگی می تواند بر انتخاب های فرد که سبک زندگی وی را تشکیل می دهند اثرگذار باشد. بنابراین، هدف محقق بررسی ارتباط بین سبک زندگی دانش آموزان 11 تا 14 ساله شهر تهران با سطح بندی خدمات شهری است.
این مطالعه، به روش توصیفی-پیمایشی بر روی 386 دانش آموز در تهران طی یک نمونه گیری چند مرحله ای انجام شد. ابزار تحقیق پرسشنامه ای حاوی سوالات دموگرافیک و پرسشنامه استاندارد سبک زندگی بود و با آمار توصیفی و آنالیز واریانس یک طرفه، آزمون همبستگی اسپیرمن و آزمون نا پارامتری من ویتنی تحلیل شد.
میانگین نمره کل سبک زندگی در هر یک از مناطق فرا بهره مند (66/26 ± 36/177)، میان بهره مند (54/25 ± 78/176) و فرو بهره مند (08/30 ± 7/179) در حد متوسط بود. بین سبک زندگی دانش آموزان با سطح بندی خدمات شهری ارتباط معنی داری وجود نداشت. بیشترین میانگین مربوط به بعد مسئولیت پذیری در مورد سلامت و کمترین میانگین مربوط به بعد مدیریت استرس بود. از نظر رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در بعد فعالیت بدنی، پسران به طور معنی داری نمره بهتری نسبت به دختران (020/0=p) به دست آوردند. در ابعاد تغذیه (001/0>p) و روابط بین فردی (029/0=p) دختران به طور معنی داری بهتر از پسران بودند.
با توجه به یافته های مطالعه حاضر می توان گفت سطح بندی خدمات شهری بر انجام رفتارهای ارتقا دهنده سلامت دانش آموزان تهرانی تاثیری نداشته است. لذا لزوم یافتن عوامل دیگری که موجب ترغیب نوجوانان به داشتن سبک زندگی بهتر گردد ضروری به نظر می رسد.