بررسی نقش خودکارآمدی و نوع سبک فرزندپروری مادر در پیش بینی اضطراب کودکان پیش دبستانی

تجارب نخستین سال های زندگی و نحوه ی تعامل مادر با کودک، بنیاد سلامتی یا بیماری کودک را در بزرگسالی مشخص می نماید. سبک های فرزندپروری و خودکارآمدی مادر دو عامل مهم و موثر در بروز اضطراب کودک محسوب می شوند. پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش خودکارآمدی و سبک فرزندپروری مادر در پیش بینی اضطراب کودکان پیش دبستانی انجام شد. پژوهش حاضر یک مطالعه توصیفی همبستگی است. جامعه ی آماری را مادران کودکان پیش دبستانی مهدکودک های شهر مشهد تشکیل می دادند. تعداد 181 نفر از مادران به روش نمونه گیری خوشه ایانتخاب و به مطالعه وارد شدند. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس های خودکارآمدی والدگری دومکا، اضطراب کودکان پیش دبستانی اسپنس و فرزندپروری بامریند استفاده گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS  نسخه 22 انجام شد. بین میزان خودکارآمدی مادر و اضطراب کودک، همینطور خودکارآمدی مادر و شیوه ی فرزندپروری مستبدانه آن ها به ترتیب (0/2-r=، 0/006≤ P)، (0/24-r=،001/0≤ P)؛ همبستگی معکوس و معناداری مشاهده شد. همچنین سبک فرزندپروری مستبدانه ی مادر با اضطراب کودک رابطه مستقیم و معناداری داشت (0/23r=، 001 /0≤ P). با توجه به ارتباط سبک فرزندپروری مستبدانه و خودکارآمدی پایین مادر با اضطراب کودکان پیشنهاد می شود در برنامه های توانمندسازی مادران، تعدیل سبک فرزندپروری و افزایش خودکارآمدی مادران مد نظر قرار گیرد.