بررسی مشخصه های گفتاری آسیب دیده در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس و میزان استفاده آن ها از خدمات گفتاردرمانی در شهر اهواز

مالتیپل اسکلروزیس و اختلالات ارتباطی ناشی از آن منجربه محدودیت های متعدد در زندگی روزمره می شود. هدف از این پژوهش بررسی مشخصه های گفتاری آسیب دیده در بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس همراه با گفتار فلجی شهر اهواز و میزان استفاده آن ها از خدمات گفتاردرمانی است. این مطالعه به صورت مقطعی روی 102 نفر از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس تک زبانه شهر اهواز با استفاده از ارزیابی های ادارکی توسط آسیب شناس گفتار و زبان انجام شد. همچنین اطلاعات مربوط به میزان استفاده از خدمات گفتاردرمانی با مراجعه به کیلینک های گفتاردرمانی دانشگاه علوم پزشکی اهواز و پرسش از بیماران ثبت شد. تحلیل اطلاعات در این پژوهش از طریق آمار توصیفی تحلیلی ازجمله آزمون کای اسکوئر، تی دو نمونه مستقل، جداول میانگین و انحراف معیار با استفاد از نرم افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. باتوجه به نتایج، خشونت صدا (94٫6درصد)، لرزش صوتی (75درصد)، صوت همراه با تلاش و تقلا (73٫2درصد)، حرکات متناوب کند و نامنظم (69٫9درصد)، یک نواختی بلندی (60٫7درصد) و تولید نادقیق هم خوان ها (51٫8درصد) بیشترین علائم گفتاری مشاهده شده در این افراد بوده است. از تعداد 102 نفر بیمار بررسی شده 3٫9درصد از آن ها از خدمات گفتاردرمانی استفاده می کردند. طبق مشخصه های گفتاری که در این بیماران آسیب دیده وجود داشت، بروز مشکلات گفتاری به ترتیب بیشتر درحوزه آواسازی، تولید، ویژگی های زبر زنجیری و تشدید به دلیل بدعملکردی حنجره، فقدان حرکات ظریف حنجره ای، حرکات آهسته و نادقیق زبان، اختلال در عملکرد مخچه و نقص در کنترل تنفسی بوده است. همچنین نتایج نشان داد میزان درخورتوجهی از بیماران مبتلا به مالتیپل اسکلروزیس (96٫1درصد) از خدمات مناسب برای مشکلات ارتباطی خود بهره مند نمی شوند.