تاثیر بازخورد تصحیحی بر صحت و روانی کلام زبان آموزان ایرانی

هدف این تحقیق مطالعه تاثیر روش های مختلف بازخورد تصحیحی بر صحت، شکست روانی کلام و روابط آنها در بین زبان آموزان ایرانی بود. بدینمنظور 4 کلاس پیش متوسط بطور تصادفی بترتیب بعنوان گروه های شاهد، بازخورد تصحیحی صریح و فرازبانی متاخر، بازخورد بازتولیدی کلامی گسترده و بازخورد بازتولیدی کلامی متمرکز انتخاب شدند. همه گروه ها 6 جلسه در فعالیت بازگویی داستان شرکت کردند و به خطاهای کلام آنها به روش های مختلف واکنش نشان داده شد. تمامی داده های کلام آنها نوشته شده و صحت و روانی آنها محاسبه شد. نتایج تجزیه آماری نشان داد که روش های مختلف بازخورد تصحیحی بر روی تعداد واحد های تجزیه گفتاربدون خطا، شاخص صحت کلام، تاثیر معنی داری نداشتند.علاوه بر این،با اینکه تاثیر آنها بر روی روانی کلام و تعداد مکث هایی که زبان آموزان داشتند معنی دار نبود، تاثیر آنها بر روی تعداد کل مکث ها معنی دار بود. بین مکث های زبان آموزان و تعداد کل مکث های ایجاد شده همبستگی معنی داری، با میزان تاثیر متوسط، وجود داشت.همبستگی بین صحت و شکست روانی کلام منفی و غیر معنی دار بود. همچنین، توازن معنی داری بین صحت و روانی کلام وجود نداشت. به علاوه، روش های مختلف بازخورد تصحیحی تاثیر معنی داری بر این همبستگی نداشتند. نتایج این تحقیق حاکی از آنست که روش های مختلف بازخورد تصحیحی تاثیر معنی داری بر روی صحت و روانی کلام زبان آموزان ایرانی و ارتباط بین آن دو ندارند