بررسی پتانسیل کیست زایی پروتواسکولکس های تحت تاثیر تابش امواج میکرو در شرایط درون تنی

جراحی کیست هیداتیک منجر به پارگی کیست و رهایی پروتواسکولکس ها می شود. بر اساس نتایج مطالعه قبلی که نشان داد امواج میکرو در محیط برون تنی قابلیت غیرفعال سازی پروتواسکولکس ها را دارند، در این مطالعه اثر این امواج بر روی پروتواسکولکس ها در محیط درون تنی ارزیابی شد. این مطالعه تجربی روی 24 موش سوری انجام شد. کیست هیداتیک گوسفندی از کشتارگاه جمع آوری و پروتواسکولکس های آن خارج شد. بیست وچهار لوله اپندورف حاوی پروتواسکولکس به 4 گروه تقسیم شد. گروه اول (کنترل) در محیط آزمایش قرار نگرفت و تحت تابش نبود. گروه دوم و سوم (تیمار) به ترتیب به مدت 40 و 60 ثانیه تحت تابش امواج میکرو قرار گرفتند. گروه چهارم (شم) بدون تابش امواج در محیط آزمایش قرار گرفت. محتویات هر لوله با رعایت کدهای راهنمای کار با حیوانات به یک موش سوری تزریق شد. پس از 4 ماه موش ها کشته شدند و تعداد و محل تشکیل کیست در آن ها بررسی شد. داده های آماری با آزمون کروسکال والیس در سطح معناداری0/05 P< تجزیه وتحلیل شد. میزان مرگ ومیر پروتواسکولکس ها در گروه های تیمار پس از تابش امواج میکرو نسبت به گروه کنترل و شم افزایش معنا دار داشت (0/0001P<). تعداد کل کیست های تشکیل شده در موش های گروه های تیمار نسبت به گروه کنترل کمتر بود ولی تفاوت آماری آن معنی دار نبود (0/407P>). امواج تکرارپذیر میکرو نه تنها در مرگ ومیر پروتواسکولکس ها تاثیر دارند بلکه قابلیت تولید کیست در پروتواسکولکس های زنده مانده را کاهش می دهند. به دلیل اینکه تابش امواج میکرو، یک روش غیرتهاجمی محسوب می شود می توان از آن به عنوان روش جایگزین در کمک به درمان بیماری کیست هیداتیک استفاده کرد.