تاثیر ژل پلاکتی اتولوگ در ترمیم زخم های لیشمانیوز جلدی

ژل پلاکتی غنی از فاکتورهای رشد با ماهیت ترمیمی می باشد و در اکثر جراحی ها برای درمان انواع نقائص بافتی استفاده می شود. در این مطالعه تاثیر ژل پلاکتی اتولوگ در ترمیم زخم های لیشمانیوز جلدی مورد ارزیابی قرار گرفت. در این مطالعه کارآزمایی بالینی، 15 بیمار مبتلا به لیشمانیوز جلدی به طور تصادفی وارد مطالعه شدند و به مدت 2 ماه مورد ارزیابی قرار گرفتند. بیماران دارای بیش از یک زخم جلدی بودند که یکی از زخم ها به عنوان کنترل و دیگری را به عنوان مداخله مورد بررسی قرار دادیم. گروه کنترل تحت درمان روتین گلوکانتیم قرار گرفته و گروه مداخله علاوه بر درمان معمول، فرآورده ژل پلاکتی را نیز دریافت نمودند. ژل پلاکتی به صورت هفته ای یک بار و تا حداکثر 7 بار در محل زخم مورد استفاده قرار گرفت. اساس پاسخ به درمان به صورت تشکیل نسج گرانولاسیون قابل مشاهده توسط پزشک معالج و اپیتلیزاسیون بود. استفاده از ژل پلاکتی اتولوگ در زخم های گروه مداخله، در 66% موارد با بهبودی کامل و سریع تر زخم همراه بود و 34% زخم ها نیز بهبودی نسبی داشتند. در طول 2 ماه ارزیابی، هیچ کدام از زخم های گروه کنترل با بهبودی کامل همراه نبود. در گروه مداخله، میانگین مساحت زخم در هفته اول 9/148 ± 6/160 میلی متر مربع و در هفته هشتم به میزان 6/121 ± 9/86 میلی مترمربع رسید که این تغییر نزولی از نظر آماری معنادار بود (001/0>p). ژل پلاکتی می تواند در ترمیم زخم و رفع اسکار زخم های ناشی از لیشمانیوز جلدی موثر باشد.