ردیابی جهش های ژنی مرتبط با مقاومت به بنزیمیدازول ها و استروبیلورین ها در جدایه های Botrytis cinerea جمع آوری شده از انگور در استان آذربایجان غربی

کنترل شیمیایی با استفاده از قارچ کش ها مهم ترین روش کنترل Botrytis cinerea در محصولات مختلف به شمار می رود. ولی مدیریت موثر این قارچ مستلزم وجود اطلاعاتی در زمینه وجود و فراوانی سویه های مقاوم به قارچ کش ها و میزان مقاومت و نیز جهش های مرتبط با بروز مقاومت است. در این تحقیق حساسیت 103 جدایه B. cinerea که از تاکستان های مناطق مختلف استان آذربایجان غربی جمع آوری شده بودند، نسبت به کاربندازیم و آزوکسی استروبین مورد ارزیابی قرار گرفت. در بین جدایه های مورد بررسی، 39 جدایه (38 درصد) به کاربندازیم و 35 جدایه (34 درصد) نسبت به آزوکسی استروبین خیلی مقاوم بودند. توالی یابی بخشی از ژن بتاتوبولین نشان داد که در سویه های مقاوم به کاربندازیم، جهش از GAG به GCG اتفاق افتاده است که منجر به جایگزینی آلانین با اسید گلوتامیک در کدون 198 و بروز فنوتیپ Ben R1 می شود. بررسی توالی بخشی از ژن cyt b مشخص نمود که سویه های مقاوم به آزوکسی استروبین، یک جهش نقطه ای از GGT به GCT داشتند که موجب جایگزینی آلانین با گلایسین در کدون 143 می شود. همچنین یکی از جدایه های حساس به آزوکسی استروبین دارای اینترون Bcbi-143/144 بلافاصله پس از کدون 143 در ژن cyt b بود. نتایج نشان داد که استفاده از قارچ کش های گروه های بنزیمیدازول و استروبیلورین در مدیریت B. cinerea در تاکستان های منطقه قابل توصیه نیست. البته با توجه به اینکه سویه های مقاوم به بنزیمیدازول ها دارای فنوتیپ Ben R1 بودند، می توان از دی اتوفن کارب یا زوکسامید به همراه یکی از قارچ کش های بنزیمیدازولی استفاده کرد و سویه های حساس و مقاوم را به طور موثری کنترل نمود.