مروری بر ویژگان فارماکولوژی گل محمدی (Rosa damascena)

گل محمدی گیاهی متعلق به گیاهان خانواده رز است. در ایران از سال های دور از گل های این گیاه برای تهیه گلاب استفاده می شد . در پزشکی سنتی ایران، گل محمدی برای درمان انواع مختلف بیماری ها مانند اختلال گوارشی، خونروی لثه، سردرد، اختلال حافظه، زخم ها و بیماری های قلبی عروقی کاربرد داشته است. در دهه ی گذشته، مطالعات گسترده ای برای تایید استفاده های آینیی این گیاه، یافتن خواص فارماکولوژی جدید و تعیین ترکیب شیمیایی مسئول آثار بیولوژی آن انجام شده است. آلکان ها، فلاونوئیدها، ترپن ها و ترپنوئیدها از مهم ترین ترکیبات شناسایی شده در گل محمدی هستند. مطالعات تجربی و بالینی آثار فارماکولوژی متعددی در گل محمدی شناسایی کرده اند که از آن میان می توان اثر ضد صرع ، ضد التهاب ، ضد درد ، ضد میکروب ، گشاد کنندگی مجاری هوایی، نیروبخش قلبی، افزایش حافظه و خواب آوری را نام برد. این مقاله ی مروری اطلاعات به روز در مورد ترکیبات موثره ی گل محمدی ارائه می کند و در مورد کاربردهای سنتی و یافته های فارماکولوژی جدید این گیاه گفتگو می کند.