اثرات شیاف پروژسترون واژینال بر مقاومت شریان رحمی در زنان مبتلا به تهدید به سقط

وجود سطوح کافی پروژسترون و وجود سیستم گردش خون رحمی جفتی کارآمد، دو فاکتور مهم در تداوم حاملگی طبیعی محسوب می شوند. افزایش مقاومت عروقی در شریان رحمی با ایجاد اختلال در خون رسانی به رویان می تواند با عوارض ناگواری از جمله تهدید به سقط همراه باشد.  مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر تجویز شیاف پروژسترون واژینال بر مقاومت شریان رحمی در زنان باردار مبتلا به تهدید به سقط انجام شد. این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی در سال1396-1395 در مرکز آموزشی و درمانی کوثر قزوین انجام شد. 51 زن باردار مبتلا به خونریزی واژینال، با سن حاملگی 12-7 هفته که  جنین زنده تک قلو  و سرویکس بسته داشتند، وارد مطالعه شدند. در ابتدا با انجام  سونوگرافی کالر داپلر، میانگینPulsatility Index (PI)  وResistance Index (RI)  در شریان های رحمی دو طرف تعیین شد. سپس 400 میلی گرم شیاف پروژسترون واژینال به مدت 14روز تجویز گردید. با انجام سونوگرافی داپلر، میانگین PI و RI شریان های رحمی مجددا ثبت و متوسط PI و RI قبل و پس از مصرف شیاف پروژسترون واژینال مقایسه شد. میانگین RI در شریان های رحمی دو طرف قبل از درمان 07/0±68/0 بود که پس از درمان به 08/0±55/0 کاهش یافت (001/0P<). هم چنین میانه PI شریان های رحمی دو طرف قبل از مداخله (48/1 و 05/1) 17/1 بود که پس از دوره درمانی به (14/1 و 77/0) 95/0 تقلیل یافت (001/0P<). تجویز شیاف پروژسترون واژینال با بهبود شاخص های RI و PI سبب کاهش مقاومت شریان رحمی در زنان  مبتلا به تهدید به سقط شد.