بررسی میزان تاخیر داخل و خارج بیمارستانی در درمان بیماران با سکته حاد قلبی همراه با صعود قطعه ST و راه کارهای بهبود آن از دیدگاه صاحبان فرایند: بررسی اهمیت زمان

داروهای فیبرینولیتیک یکی از استراتژی های مهم درمان بیماران با سکته حاد قلبی با صعود قطعه ST خصوصا در مراکز کوچک است. این مطالعه با هدف بررسی میزان فاصله با استاندارد جهانی در درمان فیبرینولیتیکی و دیدگاه صاحب نظران در این خصوص انجام شده است. مطالعه مقطعی حاضر در بازه زمانی 5 ساله بر روی 384 بیمار با سکته حاد قلبی در بیمارستان امام حسین شاهرود انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از فرم مشخصات دموگرافیک و طبی و چک لیست 13 آیتمی نحوه و زمان دسترسی به خدمات و درمان مورد نظر و مصاحبه با تیم درمان صورت گرفت. داده ها با آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از 384 بیمار 3/76% مرد و با متوسط سن 49/60 سال بودند میزان تاخیر خارج بیمارستانی، زمان ثبت اولین نوار قلب و اولین ویزیت به ترتیب 270، 59/6 و 45/8 دقیقه بود. به طور کلی میزان تاخیر داخل بیمارستانی (Door To Needle Time) بیش از سه برابر استاندارد جهانی گزارش گردید. تاخیر خارج بیمارستانی با جنس، سابقه دیابت و فشارخون، تحصیلات و سابقه آنژیوگرافی معنادار بود (05/0p<). با توجه به رعایت استاندارد زمانی (کم تر از 30 دقیقه) تنها در 7% از بیماران و با عنایت به نظرات صاحب نظران و تیم درمان، تعریف کد MI در بیمارستان و ایجاد شرایط تزریق دارو در اورژانس و برگزاری نشست های ماهیانه با کلیه اعضای تیم اعم از نگهبان تا پزشک با عنوان درک اهمیت زمان در درمان بیماران قلبی می تواند در بهبود شرایط موثر باشد.