بررسی فراوانی و عوامل مرتبط با سندرم پای بی قرار در بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز

سندرم پای بی قرار، اختلالی حسی حرکتی است که با احساس ناخوشایند در پاها مشخص می شود. این سندرم، اختلالی رایج با علت نامشخص می باشد. هدف این مطالعه، بررسی میزان فراوانی و عوامل مرتبط با سندم پای بی قرار بیماران مبتلا به نارسایی مزمن کلیوی تحت همودیالیز در بیمارستان شهید رهنمون یزد بود. این مطالعه توصیفی- مقطعی به مدت یک ماه طی سال 1391 در بخش همودیالیز بیمارستان شهید رهنمون یزد انجام شد. به منظور تشخیص سندرم پای بی قرار، بیماران واجد شرایط (116 نفر) بر اساس معیار تشخیص کلینیکی سندرم پای بی قرار مورد بررسی قرار گرفتند. هم چنین یافته های آزمایشگاهی هر شرکت کننده در چک لیست ثبت گردید. در مطالعه حاضر، میزان شیوع سندرم پای بی قرار 2/67% بود و 6/58% واحدهای پژوهش مرد بودند. میانگین سنی افراد مطالعه 4/14±1/60 سال بود. ارتباط معنی داری بین سندرم پای بی قرار و سطح کلسیم، فسفر، پتاسیم، اوره، کراتنین، آهن و فرییتین سرم وجود نداشت (05/0p≤). اما ارتباط معنی داری بین سندرم پای بی قرار و سطح هموگلوبین سرم وجود داشت (014/0=p). بر اساس نتایج، درصد قابل توجه ای از بیماران تحت همودیالیز از سندرم پای بی قرار رنج می برند و وقوع این سندرم با سطح هموگلوبین سرم مرتبط می باشد.