میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس از اختلال حافظه ناشی از اسکوپولامین در موش های صحرایی ماده جوان جلوگیری می کند

اختلال حافظه یکی از مشکلات بالینی در بیماری آلزایمر است که به طور پیش رونده ای به زوال حافظه و اختلالات شناختی منجر می گردد. در این مطالعه به ارزیابی اثر میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس بر اختلال حافظه ناشی از اسکوپولامین پرداخته شد. موش های صحرایی ماده یک ماهه به طور تصادفی به 9 گروه (سالین+سالین، سالین+اسکوپولامین 1 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، سالین+اسکوپولامین 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرولینا 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+اسکوپولامین 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرولینا  200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+اسکوپولامین 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرولینا 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+اسکوپولامین 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن، اسپیرولینا 100 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+سالین، اسپیرولینا 200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+سالین، اسپیرولینا 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن+سالین) تقسیم شدند. آزمایش رفتاری حافظه مهاری اجتنابی (با جریان 5/0 میلی آمپر، مدت 3 ثانیه و شوک 3 ثانیه) به این ترتیب انجام شد که بلافاصله پس از آموزش دادن حیوان، تزریق داخل صفاقی اسکوپولامین و 24 ساعت بعد تعیین تثبیت حافظه انجام شد. قبل از آموزش، میکروجلبک اسپیرولینا با دوزهای 100، 200 و 400 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن به مدت 14 روز گاواژ شد. آزمایشات بیوشیمیایی شامل تعیین میزان مالون دی آلدئید و ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم بود که به ترتیب به روش تیوباربیتوریک اسید وFRAP (Ferric reducing ability of plasma)  انجام شد. اسکوپولامین به طور معنی داری (001/0P<) موجب اختلال حافظه گردید و اسپیرولینا به طور معنی داری (05/0P<) از اختلال حافظه ناشی از اسکوپولامین جلوگیری کرد. هم چنین میکروجلبک اسپیرولینا موجب تقویت معنی دار (01/0P<) ظرفیت تام آنتی اکسیدانی سرم گردید. میکروجلبک اسپیرولینا پلاتنسیس احتمالا از طریق افزایش ظرفیت آنتی اکسیدانی تام سرم موجب بهبود اختلال حافظه ناشی از اسکوپولامین می گردد.