اجرای قانون ارتقاء بهره وری، طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد و رضایت شغلی پرستاران

قوانین پرداخت مبتنی بر عملکرد و ارتقاء بهره وری در اثربخشی اقدامات بهداشتی، رضایت شغلی و کیفیت زندگی پرستاران مهم است. اما تاثیر برنامه های اجرایی آنها همیشه با چالش روبروست. بررسی اجرای قانون ارتقاء بهره وری و طرح پرداخت مبتنی بر عملکرد و رضایت شغلی پرستاران است. در این مطالعه توصیفی مقطعی در دو مرحله به فاصله (4) سال (1391 و 1395) رضایت شغلی (500) پرستارسنجیده شد که از (17) مرکز درمانی دانشگاهی استان سیستان بلوچستان و (14) مرکز درمانی دانشگاهی استان کرمان، با روش نمونه گیری به صورت سهمیه ای انتخاب شده بودند. ابزار رضایت شغلی هرزبرگ، قبل و بعد از اجرای قوانین ارتقاء بهره وری و پرداخت مبتنی بر عملکرد در بیمارستان اندازه گیری شد و تاثیر این قوانین بر رضایت شغلی پرستاران ارزیابی گردید. پایایی این ابزار نیز به روش همسانی درونی با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ مورد تایید قرار گرفت (0/89). داده ها با استفاده از آزمون های آنووا و تی مستقل توسط نرم افزار SPSS17 تجزیه و تحلیل شدند. بررسی یافته ها نشان داد میزان رضایت شغلی پرستاران قبل (0/4±2/85) و بعد (0/7±2/99) از انجام قوانین مذکور تفاوت معنی داری نداشت. البته در ابعاد حقوق و مزایا و قدردانی و شناخت به صورت معنی داری افزایش و در بعد مدیریت و نظارت، رضایت مندی به صورت معنی داری کاهش یافته بود (0/05>P). پیشنهاد می شود اجرای همزمان این قوانین با تغییر برنامه ریزی عملیاتی با مشارکت پرسنل با توجه به کسب بهره وری در منابع انسانی تجدیدنظر شود.