بررسی رابطه بین شایستگی های محوری و تفکر انتقادی با توجه به نقش تعدیل گر بلوغ روانی در کارکنان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

از شایستگی های محوری می توان در جهت منظم کردن مهارت ها و تکنولوژی های سازمان برای برطرف کردن خواسته های مشتری استفاده کرد. وجود تفکر انتقادی و بلوغ روانی می تواند تحقق این هدف را ممکن سازد. هدف این پژوهش، بررسی رابطه بین شایستگی های محوری و تفکر انتقادی با توجه به نقش تعدیل گر بلوغ روانی کارکنان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان بود. این مطالعه توصیفی -تحلیلی بر روی 267 نفر از کارکنان دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای تصادفی انجام شد. جمع آوری اطلاعات از طریق پرسشنامه های شایستگی های محوری دارای 14 سوال، پرسشنامه تفکر انتقادی با 23 سوال و پرسشنامه بلوغ روانی دارای 19 سوال صورت گرفت. بررسی روابط متغیرهای مورد بررسی با استفاده از رویکرد حداقل مربعات جزئی (PLS) و نرم افزار Smart PLS 2 انجام شد. ضریب میان متغیر شایستگی های محوری و تفکر انتقادی 11/223 بود. شایستگی های محوری به میزان 36 درصد از تغییرات تفکر انتقادی را به طور مستقیم تبیین می کرد؛ اما ضریب متغیر شایستگی های محوری و بلوغ روانی، 0/993 محاسبه شد که به همین دلیل نمی توان تاثیر متغیر بلوغ روانی را به عنوان متغیر تعدیل گر تایید نمود. در صورتی که تفکر انتقادی در سازمان وجود داشته باشد و کارکنان نظرات و عقاید خود را بیان کنند، بروز شایستگی های محوری در سازمان دیده خواهد شد بود که این امر از طریق گردآوری، تسهیم و ذخیره اطلاعات میسر خواهد شد.