بررسی تغییرات روش های عملکردی ریوی بر اساس میزان دز دریافتی بخش های فوقانی و تحتانی ریه در بیماران مبتلابه سرطان پستان

ایجاد عوارض ریوی ناشی از پرتودرمانی پستان هنوز به درستی مشخص نشده است. این عوارض، می تواند به طور موقت یا دایم به ریه آسیب وارد کند. هدف از انجام این مطالعه، بررسی تغییرات پارامترهای حجمی ریوی (Lung volume parameters یا LVP) و تعیین ارتباط آن ها با متوسط دز دریافتی و حجمی که 20 گری دریافت می کند (V20)، در لوب های فوقانی و تحتانی و کل ریه بود. 23 بیمار مبتلابه سرطان پستان که تحت پرتودرمانی موضعی قرار گرفته بودند، انتخاب شدند. جهت بررسی صحت دز دریافتی حاصل از محاسبات سیستم طراحی درمان (Treatment planning system یا TPS)، از شش عدد Thermoluminescence dosimeter (TLD) که به طور یکنواخت داخل فانتوم قفسه ی سینه توزیع شدند، استفاده گردید. برای بررسی تغییرات LVP، روش Body plethysmography طی سه مرحله انجام شد. تغییرات LVP 3 ماه بعد از درمان، روند کاهشی و 6 ماه بعد از درمان بهبود جزئی نشان دادند و متوسط درصد کاهش آن ها 3 ماه بعد از درمان به ازای هر گری افزایش متوسط دز دریافتی ریه، 64/0 درصد و به ازای هر درصد افزایش V20، 34/0 درصد به دست آمد. ارتباط معنی داری بین سن و مثبت یا منفی بودن گیرنده های هورمونی با تغییرات LVP یافت نشد. کمینه و بیشینه ی درصد خطای محاسبات توزیع دز، به کمک هیستوگرام دز- حجم و مقادیر اندازه گیری شده با TLD، 8/1 و 2/4 درصد بود. این مطالعه نشان داد که تغییرات LVP، 3 و 6 ماه بعد از درمان، بیمار را در معرض بیماری ریوی و کاهش برگشت ناپذیر حجم های ریوی قرار نمی دهد. همچنین، محاسبات توزیع دز سیستم طراحی درمان از دقت کافی برخوردار بوده است.