تاثیر یک برنامه تمرینات واقعیت مجازی (اگزرگیم) بر هماهنگی حرکتی سالمندان

سالمندی فرآیندی است که طی آن، بیشتر ساختارها و کارکردهای فیزیولوژیکی بدن به صورت تدریجی دچار ضعف و کاهش  می شوند. بنابراین افت قابل توجهی در اجرای مهارت های شناختی و حرکتی سالمندان دیده می شود. فعالیت بدنی و انجام مداخلات ادراکی حرکتی بر بهبود کیفیت زندگی روزمره این افراد تاثیر داشته و باعث کاهش افت عملکرد آنها می شود؛ لذا هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تمرینات واقعیت مجازی بر هماهنگی سالمندان بود.
بدین منظور 24 نفر سالمند، در محدوده سنی 75-60 سال به صورت غیر تصادفی در دسترس به عنوان نمونه تحقیق انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه، تجربی (12n=) و کنترل (12n=) تقسیم شدند. پس از گرفتن پیش آزمون با استفاده از آزمون پوردوپگبورد و آزمون هماهنگی راه رفتن تاندم، مداخله در طی 9 هفته، هر هفته 3 جلسه به مدت یک ساعت به صورت یک روز در میان اجرا گردید و پس از پایان جلسات تمرینی از آنها پس آزمون گرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ها توسط نرم افزار 24 SPSS و در سطح معناداری "05/0=α" صورت گرفت.
نتایج تحقیق حاضر نشان داد که تمرینات واقعیت مجازی بر هماهنگی سالمندان تاثیر معناداری داشت. قبل از شروع مداخله، میانگین آزمون های هماهنگی تاندم گیت و پوردوپگبورد در بین آزمودنی های دو گروه اختلاف معناداری را نشان نداد، اما بعد از انجام مداخله تفاوت معناداری بین گروه کنترل و تجربی وجود داشت.
با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد که از تمرینات واقعیت مجازی می توان به عنوان یک روش تمرینی جدید و بسیار جذاب برای بهبود هماهنگی افراد سالمند در برنامه های روزانه مراکز سالمندان استفاده کرد.