تاثیر شش هفته تمرینات هاپینگ بر تعادل پویای بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا با تاکید بر زمان رسیدن به پایداری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر شش هفته تمرینات هاپینگ بر تعادل پویای بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا بود. بدین منظور 30 نفر از بازیکنان والیبال مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا به صورت هدفمند و با استفاده از پرسش نامه ارزیابی ناپایداری عملکردی مچ پای کامبرلند انتخاب و به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. با استفاده از آزمون افت فرود روی دستگاه صفحه نیرو پیش آزمون گرفته شد و پس از شش هفته تمرین بر روی گروه تجربی، آزمون مجدد (پس آزمون) به عمل آمد.ثبات پویای شرکت کنندگان با استفاده از شاخص زمان رسیدن به پایداری ارزیابی شد. زمان رسیدن به پایداری شرکت کنندگان در سه راستای عمودی، داخلی-خارجی و قدامی-خلفی محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری تحلیل کوواریانس در سطح معناداری 05/0›α استفاده شد. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که شش هفته تمرین هاپینگ در هیچ یک از سه راستای عمودی ، داخلی-خارجی ، قدامی-خلفی تفاوت معناداری در میانگین زمان رسیدن به پایداری بین گروه تجربی و گروه کنترل ایجاد نکرد. این امکان وجود دارد که غیر همسو بودن نتایج تحقیق حاضر با پژوهش های پیشین به دلیل محدودیت های آزمون ها و روش های قبلی باشد. همچنین با توجه به اینکه شرکت کنندگان پژوهش حاضر از بازیکنان ماهر والیبال بوده اند ممکن است با ایجاد تغییرات جبرانی در مفاصل اندام تحتانی نسبت به یکدیگر، تعادل خود را در محدوده مشخصی حفظ نموده باشند؛ لذا پیشنهاد می شود که پژوهش های بعدی با در نظر گرفتن اثر تمرین بر مفاصل و عضلات هم به صورت جداگانه و هم در ارتباط با یکدیگر انجام شوند تا ضمن اینکه امکان مشاهده تغییرات هر مفصل به طور مجزا فراهم شود، بررسی تغییرات جبرانی حرکات مفاصل درگیر در حرکت نیز میسر گردد.