مروری سیستماتیک بر بازشناسی احساسات از طریق چهره و آهنگ گفتار در افراد مبتلا به پارکینسون

امروزه درک عواطف موجود در چهره و آهنگ گفتار به عنوان یک عملکرد عاطفی موثر در انتقال پیام های ارتباطی شناخته شده است. در بیماران مبتلا به پارکینسون درک عواطف نسبت به کاربرد آن، کمتر مورد توجه محققان واقع شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف مرور پژوهش های مرتبط با عملکرد بیماران مبتلا به پارکینسون در بازشناسی احساسات از طریق چهره و آهنگ گفتار صورت گرفت. در مطالعه مروری حاضر، با استفاده مجزا و ترکیبی از کلیدواژه های Parkinson's Disease،Recognition ، Processing، Perception، Reception، Vocal Cue، Prosodic Cue، Prosodic Features، Emotional Voice & Face، Perceptual Prosody، Facial Expression، مقالات موجود در پایگاه هایPub Med ، Science Direct،Wiley Online Library ،Springer ، Scientific Reports و Google Scholar جستجو شد. از تعداد 119 مقاله ی به دست آمده طی سال های 1991 تا سپتامبر 2017 میلادی، 22 مقاله مرتبط مرور شد. بررسی ها نتایج متفاوتی را نشان داد. حدود 80 درصد از مطالعات مربوط به پردازش عاطفی از مسیر بیانات چهره و تمام مطالعات مربوط به پردازش آهنگ گفتار در افراد مبتلا به پارکینسون گزارش کرده بودند که عملکرد بیماران در بازشناسی احساسات و مخصوصا عواطف منفی، ضعیف تر از گروه کنترل بوده است. بیش از 13درصد کل پژوهش های مورد بررسی عملکرد این دو گروه را بدون تفاوت چشمگیر برآورد کرده بودند و حدود 22 درصد از مطالعات به نتایج متغیری رسیده بودند که وابسته به شرایط همراه بیماران بود. به نظر می رسد که در بررسی رابطه بین بیماری پارکینسون و بازشناسی یا درک عواطف موجود در چهره یا گفتار، یافته های بی ثباتی وجود داشته باشد. احتمالا آسیب های حرکتی، شناختی یا عاطفی که معمولا در پاتولوژی این بیماری دیده می شود، به طور اولیه با آسیب درک عواطف مرتبط نباشد.