راهبرد ایران در فناوری غنی سازی اورانیوم: دلایل و پیامدها

این پژوهش قصد دارد فرایند دستیابی ایران به فناوری غنی سازی اورانیوم را توضیح دهد و عوامل موثر  در تصمیم راهبردی جمهوری اسلامی در پیگیری این برنامه را تبیین کند. یورش نظامی عراق و تحریم های تسلیحاتی و اقتصادی غرب در دهه 1980، این پند گرانسنگ را به نظام تازه تاسیس جمهوری اسلامی داد که باید نیرومند شود و بدون این که قوانین بین المللی را زیر پا بگذارد بازدارندگی پایدار فراهم کند. هدف کلیدی این مقاله پاسخگویی به این پرسش است که قصد ایران از دنبال کردن فناوری غنی سازی اورانیوم چه بود و چه الزاماتی آن را وادار ساخت پا در این راه پرهزینه بگذارد؟ یافته های پژوهش بر پایه روش تحقیق تاریخی نشان می‏دهد ایران با هدف به دست آوردن اهرمی نیرومند، معتبر و قانونی در چارچوب پیمان منع گسترش جنگ افزارهای هسته ای (NPT) و ایجاد بازدارندگی مشروع دست به غنی سازی اورانیوم زد تا بیگانگان در اندیشه یورش نظامی یا تغییر رژیم نباشند. دستیابی به توانمندی حصار هسته ای به ایران میدان داد نه تنها توانمندی تکنولوژیکی خود را به عنوان مایه غرور ملی و نماد خودباوری به نمایش بگذارد بلکه قدرت چانه زنی خود در عرصه جهانی را نیز افزایش دهد. این پژوهش نتیجه می گیرد که ایران با تکمیل فرایند غنی سازی اورانیوم و رویکرد «تعامل سازنده» توانست غرب را وادار سازد جمهوری اسلامی را همان گونه که هست به رسمیت بشناسد و به یک معامله بزرگ با ایران تن دهد.