مدل سازی و تحلیل استراتژیک نبرد بین ایالات متحده آمریکا و جمهوری اسلامی ایران با استفاده از رویکرد نظریه بازی در حالت غیرهمکارانه

درگیری سخت بین جمهوری اسلامی ایران و ایالات متحده آمریکا موضوعی است که چند دهه بین نظریه پردازان خودی و دشمن بحث شده است. در این مقاله، نبرد بین ا. م. آمریکا و ج. ا. ایران مدل شده  و با استفاده از رویکرد نظریه بازی در حالت غیرهمکارانه مورد تحلیل قرار گرفته است. تجزیه و تحلیل این نبرد براساس مدل گراف برای تحلیل مناقشه (نبرد) و به کمک سیستم پشتیبانی تصمیمGMCR+ صورت گرفته است.این مدل شامل دو بازیگر اصلی (ا. م. آمریکا و ج. ا. ایران) است. از بین 1024 ترکیب، 16حالت شدنی موردتحلیل قرارگرفته است. بر این اساس، 6 حالت به عنوان وضعیت های تعادل پیش بینی می شود. با توجه به تعاریف متفاوت پایداری و براساس اولویت بازیگران روی سناریوهای مختلف، وضعیت تعادل مدل (محتمل ترین وضعیت نهایی نبرد) تعیین می شود. وضعیت تعادل برآمده از مدل بیان می دارد که در شرایط موجود، احتمال درگیری سخت بین ا. م. آمریکاو ج. ا . ایران بسیار اندک است. سایر وضعیت های تعادل بسته به شرایط مختلف مناقشه می تواند رفتار هریک از بازیگران نبرد را تعیین کند. نتایج تحلیل نشان می دهد که با استفاده از این روش می توان رفتار بازیگران نبرد را در شرایط عقلانی تحلیل و حالت یا پیامد مطلوب خودی را در مواجهه با دشمن جهت تصمیم سازی صحیح و اتخاذ پاسخ مناسب تعیین کرد و موجب تغییر رفتار و تصمیم دشمن شد.