دخالت گیرنده های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی در اضطرابناشی از نانوذرات اکسید آهن در موش صحرایی نر بالغ

با توجه به یافته های اخیر در خصوص اثرات زیستی نانوذرات اکسید آهن بر عملکرد سیستم عصبی مرکزی و از آن جایی که سیستم کولینرژیک مغز، در تعدیل رفتارهای اضطرابی درگیر است در مطالعه حاضر نقش گیرنده های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی در اضطراب ناشی از نانوذرات اکسید آهن در موش های صحرایی نر بالغ ارزیابی شده است. در این مطالعه تجربی، از موش های صحرایی نر بالغ نژاد ویستار با وزن 250-200 گرم استفاده شد. تمامی حیوانات در ناحیه CA1 با روش جراحی استریوتاکسی کانول گذاری شدند. تزریق داروها یک هفته پس از دوره بهبودی انجام گرفت و ابتدا تزریق درون مغزی و پس از 5 دقیقه تزریق درون صفاقی انجام شد. رفتار شبه اضطرابی و فعالیت حرکتی حیوان توسط دستگاه ماز به علاوه مرتفع، یک هفته پس از تزریق داروها، انجام گرفت. گروه ها شامل: کنترل(سالین)، نانو ذرات اکسید آهن(5 و 5/7 میلی گرم/کیلوگرم، درون صفاقی)، پیلوکارپین(1 و 2 میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)، پیلوکارپین(1 میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)+نانو ذره اکسید آهن(5/7 میلی گرم/گیلوگرم، درون صفاقی) و پیلوکارپین(2 میکروگرم/موش، درون هیپوکامپی)+نانو ذره اکسید آهن(5/7 میلی گرم/کیلوگرم، درون صفاقی) می باشند.  نانو ذرات اکسید آهن(5/7 میلی گرم/کیلوگرم) سطح اضطراب را نسبت به گروه کنترل افزایش دادند(P<0.05)، در حالی که تزریق پیلوکارپین(1 میکروگرم/موش) قبل از نانوذرات اکسید آهن(5/7 میلی گرم/کیلوگرم) اثر اضطرابی القاء شده توسط نانو اکسید آهن را بهبود بخشید(P<0.05). به نظر می رسد که احتمالا اثر اضطراب زایی نانوذرات اکسید آهن، از طریق کاهش فعالیت گیرنده های موسکارینی کولینرژیک ناحیه CA1 هیپوکامپ پشتی میانجیگری می شود.