تحلیلی بر مدل های مشارکت عمومی - خصوصی در مدیریت بیمارستانی: مرور دامنه ای

روند فزاینده مخارج درمانی، محدودیت های مالی، کیفیت و کارایی پایین خدمات بیمارستان های دولتی و انتظارات روزافزون، نظام های سلامت را ملزم به استفاده از ظرفیت های بخش خصوصی نموده است. مشارکت عمومی - خصوصی به عنوان راه حلی که مزایای هر دو بخش راجمع کرده و معایب آنها را به حداقل می رساند در سیاست گذاری نظام سلامت مطرح می شود. هدف مطالعه حاضر، بررسی مدل های مشارکت عمومی - خصوصی در حوزه بیمارستانی و ارائه پیشنهاداتی جهت انتخاب مدل بهینه در شرایط گوناگون است.
روش پژوهش: در این پژوهش پس از ساختاربندی پرسش و تعیین دامنه مطالعه، مقالات منتخب ارزیابی عمیق شده و تعاریف، مزایا و معایب انواع مدل های مشارکت بکار رفته در مدیریت بیمارستانی بررسی و این مدلها از نظر شاخص های کیفیت - اثربخشی، دسترسی، کارایی مالی و میزان تسهیم ریسک مقایسه شدند. با مرور دامنه ای 32مقاله، انواع مدل های مشارکت در قالب ارائه خدمات، تامین مالی و اصلاح زیرساخت ها و سطح ترکیبی تحلیل شدند. برهمین مبنا مدل های "برون سپاری بالینی" و "قرارداد مدیریت" بالاترین سطح دسترسی و کیفیت - اثربخشی را به خود اختصاص داده و مدل های "DBFO"،"BOO" و "برون سپاری بالینی" بالاترین سطح کارایی مالی را درپی داشتند. هم چنین "قرارداد خدمت" و "خصوصی سازی کامل" در دو سر طیف تسهیم ریسک قرار گرفتند. در نهایت، جهت ارتقای بهره وری بیمارستان های دولتی، قراردادهای "برونسپاری"، "مدیریت" و "اجاره" و جهت افزایش تعداد تخت های بیمارستانی، مدل های "BOO"،"BOT" و "DBFO" توصیه گردیدند. با لحاظ چالش های مدیریت بیمارستانی و هم چنین ویژگی های اختصاصی اقتصاد سلامت درعدم تبعیت از فروض اقتصاد هنجاری، بکارگیری مدل های مشارکت عمومی - خصوصی، امری ضروری در راستای تحقق اهداف نظام سلامت است.