نقش عوامل فردی تاثیر گذار بر ارتقاء فرهنگ کار (بررسی مقایسه ای بین ایران و پنج کشور آسیایی)

مبنای تمدن و توسعه بر پایه کار و اندیشه انسانی بنا شده است، بنابراین شناخت نوع و ویژگی های فرهنگ کارجوامع حائز اهمیت است. پرسش اصلی ما یافتن رابطه متغیرهایی مانند جنسیت، سلامتی، شادابی و نشاط، احساس آزادی، تحصیلات و خلاقیت با فرهنگ کار در ایران است. مقایسه این شاخص ها در پنج کشور، چین، ژاپن، مالزی و ترکیه با ایران به ارزش و کیفیت کار این تحقیق افزوده است. روش بررسی در این مقاله بصورت تلفیقی یعنی تاثیر عوامل خرد و کلان وتحلیل ثانویه ای از آمارهای "بررسی ارزش های جهانی "است. عوامل اثرگذار بر متغیر وابسته با روش های رگرسیون خطی و لجستیک، میانگین ، انحراف معیار، آزمون تجزیه واریانس، آزمونF، سطح معناداری و ضریب تعیین مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته اند. از میان متغیرهای تاثیر گذار بر فرهنگ کار خلاقیت بیشترین تاثیر را در همه کشورها دارد، تاثیر همه متغیرهای مستقل به جز تحصیلات بر فرهنگ کار مثبت است. نتایج آزمون ها فرهنگ کار ایران را در مقایسه با چهار کشور دیگر بطور چشمگیری پایین تر نشان می دهد و برپایه پژوهش مذکور مهم ترین عامل تاثیرگذار برفرهنگ کار کاهش سرمایه اجتماعی و عدم احساس آزادی در زندگی فردی و اجتماعی که تاثیر بر شاخص هایی مانند شادابی و سلامتی، خلاقیت و نوآوری در کار و تولید است.