کودک مبتلا به لنفوم آیا حق زندگی را با تلاش های پزشکی و پرستاری دارد؟ عدم رضایت والدین جهت درمان دارویی و جراحی

بیماری هوچکین یک نوع بدخیمی مربوط به سیستم لنفورتیکولر است که در گروه لنفوم ها جای دارند. در دوران کودکی بعد از لوسمی و تومورهای مغزی، لنفوم ها (اعم از هوچکین و غیرهوچکین) مقام سوم را دارا می باشند. این مطالعه گزارش یک مورد است. ماه قبل، 2 کیلوگرمی از 3-4 ساله می باشد  10/5 بیمار پسر 10.5 ساله می باشد که با تورم بدون درد غدد لنفاوی دو طرف گردن و کاهش وزن 4-3 کیلوگرمی از 2 ماه قبل در بیمارستان بستری شده است. اولین مراجعات بیمار به متخصص ENT بوده است.پس از پایان دوره درمان با سفالکسین و عدم بهبودی بیوپسی اکسیژنال انجام شد و با توجه به جواب تشخیص لنفوم گذاشته می شود. به دنبال آن بیمار در بخش انکولوژی بستری و مجددا بیوپسی شده و درمان شروع می شود بعد از بهبود نسبی پدر بیمار به دلیل اعتقادات مذهبی از ادامه درمان امتناع می کند و در مراجعه بعدی به دنبال پیشرفت بیماری و متاستاز تومور به ریه و مشکلات قلبی و تنفسی شدید بیمار علی رغم تلاش های انجام شده فوت می کند. براساس مبانی اسلامی، فرد حق آسیب رساندن به خود را ندارد، ولی به دلیل حق و سلطه ای که هر فرد بر بدن خود دارد، این مساله مجوز درمان اجباری به شمار نمی آید، بلکه تنها درمانگر را ملزم می کند که برای منصرف کردن بیمار از تصمیم خود در حد توان تلاش کند و از سوی دیگر، با بیمار در آسیب رساندن به خود مشارکت نکند و به ویژه در قطع درمان با بیمار همکاری نکند.