تحلیلی بر "شهر دوستدار زن" در ایران

زنان و مردان متناسب با نقش و مسئولیتشان از فضاهای شهری به شیوه های گوناگون استفاده می کنند. در این میان، زنان همواره به طور مستقیم با خانواده و جامعه در ارتباط بوده اند و می باید در کانون فرایند برنامه ریزی و ساخت فضاهای شهری قرار گیرند. اما تاکنون روند غالب در تدوین برنامه ریزی های شهری از حاکمیت نگرش مردانه و درک نیاز های آنها از شهر حکایت می کند. شهر دوستدار زن اشاره به شهری مطلوب و مناسب دارد که در ابعاد وسیع و همه جانبه مسائل و نیازهای زنان را شناسایی و در راستای حل مشکلات و کاستی های موجود برنامه ریزی داشته باشد. در این پژوهش که با روش توصیفی- تحلیلی و با تحلیل منابع اسنادی و کتابخانه ای صورت گرفت، نتایج مطالعات و تحلیل ها به این نکته اشاره داشت که مفهوم و مقوله شهر دوستدار زن نه در بعد نظری و نه در بعد عملی به صورت کامل درک نشده و در راستای تحقق آن برنامه ریزی دقیق و مشخصی صورت نگرفته است.