تاثیر تمرین یک طرفه بر عدم تقارن جانبی

تاثیر تمرین یک طرفه بر عدم تقارن جانبی پا در تکلیف ضربه روی پای فوتبال در دانشجویان پسر دانشگاه فروسی مشهد بود. روش شناسی : تعداد 40 دانشجو در کلاسهای تربیت بدنی عمومی (18 تا 24 سال) که تجربه بازی فوتبال به صورت حرفه ای و منظم را نداشتند و پای برترشان راست بود، انتخاب و به روش تصادفی و به تعداد مساوی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم شدند. گروه تجربی به مدت هشت هفته، سه جلسه در هفته و 5/1 ساعت در هر جلسه به تمرین با پای چپ غیر برتر مطابق برنامه پرداختند. گروه کنترل فعالیتی غیراز انجام تکالیف زندگی روزانه نداشتند. آزمودنی ها در پیش آزمون، پس آزمون و 15 روز بعد تمرین در آزمون یادداری در تکلیف ضربه با روی پا شرکت کردند. برای تحلیل داده های گروه های تجربی و کنترل از آزمون های تحلیل واریانس وt مستقل استفاده شد. نتایج نشان داد تمرین یک طرفه سبب افزایش و پیشرفت قابل توجهی در عملکرد پای چپ و پیشرفت نه چندان قابل ملاحظه ای در عملکرد پای راست شده است. همچنین کاهش معنی دار شاخص عدم تقارن جانبی از پیش آزمون تا پس آزمون (0/002= p)و آزمون یادداری(0/003= p)، کاهش برتری پای راست در گروه تجربی بعد از تمرین یک طرفه را نشان داد. بر اساس این نتایج تصور می شود که برتری پا، تکلیف ویژه باشد و در نتیجه محدودیت های خاص در اکتساب هر تکلیف است و اصولا از تجارب قبلی فرد در استفاده متمایز از اندام ها نشات می گیرد.