بررسی رابطه کیفیت زندگی و هوش معنوی با افکار خودکشی در بین سربازان (مطالعه موردی شهرستان سردشت)

اقدام به خودکشی به پدیده ای شایع تبدیل شده و زنگ هشداری برای جامعه است. هدف پژوهش بررسی رابطه کیفیت زندگی و هوش معنوی با افکار خودکشی در سربازان سردشت بود. جامعه آماری کلیه سربازان وظیفه شهرستان سردشت درسال 1395 بودند (به دلیل محرمانه بودن از ذکر آمار کل خودداری می شود) که به روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای تعداد 246 نفر بر اساس جدول مورگان انتخاب شدند. به این صورت که از بین گردان های داخل و خارج شهر، 4 گردان، و از هر گردان، یک گروهان، به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (1989)، پرسشنامه هوش معنوی کینگ (2008) و پرسشنامه افکار خودکشی بک بود. کیفیت زندگی و مولفه های آن (سلامت جسمانی، روان شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی) قادر به پیش بینی افکار خودکشی سربازان هستند و 19 درصد واریانس افکار خودکشی از طریق سلامت جسمانی، روان شناختی، روابط اجتماعی و محیط زندگی تبیین می شود. البته رابطه کیفیت زندگی با افکار خودکشی معکوس است. همچنین هوش معنوی و مولفه های آن (خود آگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی، و بخشش) نیز با افکار خودکشی رابطه معکوس معنادار دارند و 18 درصد واریانس افکار خودکشی توسط خودآگاهی متعالی، تجربیات معنوی، شکیبایی و بخشش تبیین می شود. می توان بیان داشت بهبود کیفیت زندگی و تقویت هوش معنوی در سربازان می تواند خطر خودکشی را در این گروه از افراد کاهش دهد.